In een artikel in Het Parool over de spanningen in de Grafbasiliek in Jeruzalem wordt de aandacht getrokken door een fotobijschrift:
“Volgens veel christenen bevindt het lichaam van Jezus zich onder deze tombe.”
Tja. Er zijn nogal wat soorten christenen, “veel” is een rekkelijk begrip en de meeste gelovigen hechten niet zo aan de finesses der geloofsleer. Maar of het nu gaat om nestorianen, om Armeniërs of Kopten, om maronieten, om Grieks- of Russisch-orthodoxen, om Rooms-katholieken, om lutheranen, om anglicanen, om calvinisten, om doopsgezinden, om de amish, om evangelischen, om quakers, om mormonen, om zevendedagsadventisten, om het Leger des Heils, om de pinkstergemeenschappen, om Jehova’s Getuigen of om gereformeerden (al dan niet vrijgemaakt, binnen dan wel buiten verband), of om rekkelijken dan wel preciezen, om de geestelijkheid of de gelovigen: geen van die groepen denkt dat Jezus nog begraven ligt. De christelijke leer draait immers om zijn opstanding.
Als dit de factcheckrubriek van een krant was, zou ik afronden met de constatering dat de bewering in Het Parool “onzin” was. Er is echter nog iets anders dat ik wil zeggen: er is een bepaalde mate van algemene ontwikkeling die je dient te hebben als je werkt bij een journalistiek medium. Daarbij behoort ook enige kennis van de hoofdlijnen van onze culturele geschiedenis. Dat dit bijschrift geschreven kon worden is vreemd, dat niemand bij de redactie het heeft gecorrigeerd – je hoeft er geen boom over op te zetten dat dat regelrecht bizar is.
Boek: Jeruzalem, de biografie – Simon Montefiore
en…: Speciale Editie Jeruzalem (Elsevier)
