Hippies en de Hippiecultuur – Idealistische jongeren in de jaren ’60 en ’70

Het fenomeen hippies was een jeugdcultuur uit de tweede helft van de jaren 1960 en het begin van de jaren 1970. Hippies waren idealistische jongeren, die de wereld wilden verbeteren. Een van hun belangrijkste motto’s was: ‘Make love, not war’.

De hippies: een naoorlogse jeugdcultuur

De hippies zijn, net als de nozems (vanaf 1955) en de Provo’s (1965-1967), een bekende naoorlogse jeugdcultuur uit Nederland. De hippies kwamen op rond het jaar 1967. De release van het muziekalbum “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” van de Britse band The Beatles wordt doorgaans beschouwd als het startmoment van de hippiecultuur, ook wel de flowerpowerbeweging genoemd.

Belangrijkste opvattingen en kenmerken van de hippiebeweging

De hippiebeweging had een aantal gemeenschappelijke kenmerken en uitgangspunten, die deels overlappen met die van de eveneens idealistische Provobeweging. De hippies stonden voor de volgende principes:

Kledingstijl, haardracht en muziekstijl

Met hun kledingstijl en haardracht maakten de hippies een statement. Lang haar en wijde kleren, zowel voor hem als haar. Hiermee verdween symbolisch het onderscheid tussen mannen en vrouwen. Ook in het streven naar leven in communes bleek het verlangen naar gelijkheid en saamhorigheid. De saamhorigheid en het samenkomen bleek onder meer uit de samenkomsten, de be in’s of love in’s, die vanaf 1967 – beginnend met de zogenoemde ‘Gathering of the Tribes’ in San Francisco in 1967.

Hippies zijn ook bekend geworden door hun muziekvoorkeuren. Melancholische muziek met bijzondere oosterse instrumenten en natuurlijk een gitaar waren typerend. Daarbij organiseerden hippies tal van alternatieve muziekfestivals, met als bekendste voorbeeld het grote Woodstock-festival dat in de zomer van 1969 georganiseerd werd.

Een verdwijnende cultuur

In de loop van de jaren 1970 verloor de hippiebeweging aan kracht en invloed. Pijnlijk was ook dat de harde realiteit de hippie-idealen inhaalde. De Vietnamoorlog woedde door (tot 1975) – en daarna volgden talloze andere oorlogen – , de milieuvervuiling nam niet af – denk aan het alarmerende Rapport van de Club van Rome uit 1973 – en er braken twee oliecrises uit (in 1973 en 1978) die feitelijk blootlegden hoe afhankelijk de westerse wereld was van materiële zaken als auto’s en olie.

Lees ook: De jaren 1970: tijd van optimisme en crisis
Boek: Het Grote Jaren 70 Boek

Bronnen ▼