De horlepiep is een dans die vroeger geregeld door matrozen werd gedanst. Tegenwoordig voeren folkloristische dansgroepen de dans nog geregeld op tijdens markten en braderieën maar echte matrozen zal je de horlepiep niet snel meer zien dansen.
Volgens sommige bronnen raakte de dans in de negentiende eeuw in Nederland bekend en is de horlepiep oorspronkelijk een Schotse vissersdans. Het woord zou ook een verbastering zijn van het Engelse ‘hornpipe’. De dans kan solo uitgevoerd worden. Tegenwoordig wordt de horlepiep echter vooral in groepen gedanst.
Uitdrukking
De dans is ook nog terug te vinden in de tegenwoordig niet meer zo heel veel gebruikte uitdrukking ‘je kunt wat mij betreft de horlepiep dansen’, om aan te geven dat een bepaald persoon zo lang kan drammen als hij wil, maar zijn zin niet zal krijgen. Het Woordenboek van de Tilburgse Taal vermeldt verder nog een aardige anekdote over de horlepiep:
“Doet ons denken aan een merkwaardige ziekte, die in 1954 in een Engelse zeepfabriek geconstateerd werd bij zeepinpaksters, de zogenoemde ‘zeepinpaksters-horlepiep’. Meisjes, die maandenlang niets anders doen dan elke minuut drie pakken zeep inpakken, gaan, buiten controle van de wil, rythmisch handen en voeten bewegen, terwijl het gehele lichaam heftig schokt. Het schijnt ongevaarlijk te zijn. Sommigen vinden de ziekte prettig.”
Ook interessant: Kriebelziekte leidde tot danspartijen en psychiatrische opnames
…of: De Polonaise – Herkomst van de feestelijke dans
De horlepiep op de Keukenhof (door Dansgroep Pieremachochel):
Bronnen ▼
-http://ewnd.ivdnt.org/boeken/boek/50
