De Amerikaanse stad Little Rock was in 1957 het toneel van een groot conflict over de desegregatie. Het schoolbestuur van de hoofdstad van Arkansas besloot scholen open te stellen voor zowel blanke als zwarte kinderen. Dit werd echter niet geaccepteerd door de gouverneur van de staat. Toen op 4 september 1957 negen zwarte kinderen probeerden een school in Little Rock te bezoeken, werden ze zelfs tegengehouden door een detachement van de Nationale Garde.
De democratische gouverneur Orval Faubus, een groot voorstander van de rassenscheiding, vond het helemaal niets dat zwarte kinderen voortaan blanke scholen mochten bezoeken. Dat zwarte kinderen officieel toestemming hadden gekregen de scholen te bezoeken, had alles te maken met de beruchte rechtszaak Brown vs. Board of Education. Het Federale Hooggerechtshof van de Verenigde Staten bepaalde in 1954 in deze zaak dat de wettelijk vastgelegde rassenscheiding op openbare scholen ongrondwettig was. Dit omdat niet gegarandeerd kon worden dat zwarte kinderen op hun eigen scholen hetzelfde niveau onderwijs kregen. De rassenscheiding in het onderwijs schond daarmee de burgerrechten van zwarten en was in strijd met het veertiende amendement.
Hoewel in 1954 dus al was bepaald dat rassenscheiding in het onderwijs niet toegestaan was, zou het nog jaren duren voordat het segregatiesysteem in het onderwijs daadwerkelijk werd afgeschaft. Met name in de zuidelijke staten verliep het integratieproces tergend langzaam. Ter illustratie: tien jaar na de uitspraak ging in de zuidelijke staten slechts één procent van de zwarte kinderen naar een blanke school.
Moed
Dat er moed nodig was om een blanke school te bezoeken, bleek in 1957 in Little Rock. Met de uitspraak van het Federale Hooggerechtshof in het achterhoofd, besloten de schoolbesturen de rassenscheiding op hun scholen af te schaffen. Dit besluit werd tevens goedgekeurd door de burgemeester van Little Rock, maar de gouverneur van de staat, Orval Faubus, zette zijn hakken in het zand. Op de dag dat negen zwarte scholieren, die bekend zouden worden als de Little Rock Nine, hun nieuwe school voor het eerst wilden bezoeken, liet de gouverneur hen tegenhouden door de Nationale Garde. Faubus verdedigde dit besluit door te stellen dat de openbare orde door de integratie werd bedreigd. De rechter tikte de gouverneur tot tweemaal toe op de vingers maar die was daar niet erg van onder de indruk en bleef zich tegen de integratie verzetten.
Een van de kinderen, Elizabeth Eckford, herinnerde zich later het volgende over demonstranten die probeerden haar de toegang tot de school te beletten:
They moved closer and closer. … Somebody started yelling. … I tried to see a friendly face somewhere in the crowd—someone who maybe could help. I looked into the face of an old woman and it seemed a kind face, but when I looked at her again, she spat on me.
Melba Patillo Beals, in 1957 ook een van de ‘negen’, liet later weten dat het haar helemaal niet zozeer ging om integratie. Ze wilde vooral haar kansen op een betere toekomst vergroten:
Het ging niet om integratie. Dat woord kende ik niet eens, maar om toegang tot betere banen, betere huizen, een dagelijks kip in de pan.
President Eisenhower, die zich eigenlijk niet met de kwestie had willen bemoeien, zag zich door het starre optreden van de gouverneur genoodzaakt in te grijpen. Toen de Negen van Little Rock de school op 23 september 1957 opnieuw probeerden de school in te komen, stuurde hij honderden soldaten naar de stad om hen te beschermen. De Nationale Garde liet hij daarnaast onder federaal gezag plaatsen. Onder luid gejoel van racistische leuzen slaagden de kinderen er deze dag wel in de school in te komen. Bij rellen die hierbij uitbraken raakten verschillende politieagenten en journalisten gewond.
Gouden Medaille
Voor de negen scholieren waren de problemen hierna nog niet voorbij. Maar liefst een jaar lang moesten ze onder militaire begeleiding naar school. Gouverneur Faubus gaf zich ook niet gewonnen. In 1958 liet hij zelfs alle middelbare scholen in Little Rock sluiten, om de integratie zo te boycotten. Pas een jaar later gingen ze op gerechtelijk bevel weer open.
De Little Rock Nine werden in 2000 beloond voor hun moed zich te verzetten tegen de rassenscheiding in Arkansas. Ze ontvingen ieder de Gouden Medaille van het Amerikaans Congres.
Overzicht van boeken over de Amerikaanse geschiedenis
Video over de Little Rock Nine uit 1964
Bronnen ▼
-De Amerikaanse geschiedenis in een notendop – Jan van Oudheusden (p.261)
-https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/little-rock-werd-symbool-burgerrechten~b49914bf/
-https://historiek.net/arkansas/721/
-https://en.wikipedia.org/wiki/Little_Rock_Nine