Pakistaanse generaal en politcus. Heerste van 1977 tot 1988 over Pakistan nadat hij een coupe tegen Ali Bhutto had gepleegd.
Mohammed Zia-ul-Haq wordt op 12 augustus 1924 geboren in Jalandhar, een stad in het noorden van India. In 1943 wordt hij ingedeeld in de cavalerie van het Brits Indiase leger en dient hij tijdens de Tweede Wereldoorlog. Nadat Pakistan in 1947 onafhankelijk is geworden treedt Zia-ul-Haq als majoor toe tot het Pakistaanse leger. In de Verenigde Staten ontvangt hij van 1962 tot 1964 een militaire opleiding. Tijdens de Tweede Kasjmiroorlog in 1965, een oorlog om Kasjmir tussen India en Pakistan, is hij tank-commandant.
Van 1967 tot 1970 is Mohammed Zia-ul-Haq gestationeerd in Jordanië waar hij mee helpt Jordaanse soldaten op te leiden. Premier Ali Bhutto wijst Zia-ul-Haq die dan weer in Pakistan is gestationeerd op 1 maart 1976 aan als nieuwe legerleider.
Premier Bhutto wordt in de periode hierna minder populair in eigen land en krijgt steeds meer kritiek, met name vanuit de oppositie. Leden van Bhutto’s partij, de Pakistan Peoples Party (PPP), en de oppositiepartij ANP (Awami National Party) liggen met elkaar overhoop. Veel oppositieleden ergeren zich aan de grote macht die premier Bhutto uitoefent, zeker als hij oppositiepartij ANP verbiedt en de persvrijheid inperkt.
Coup
Nadat Bhutto in 1977 claimt de verkiezingen te hebben gewonnen wordt de premier beticht van verkiezingsfraude. Onder leiding van legerleider Mohammed Zia-ul-Haq wordt in juli 1977 een coupe gepleegd. Ali Bhutto wordt gearresteerd en in 1979 opgehangen.
Zia-ul-Haq neemt de leiding van het land over en is van 1978 tot 1988 president. Op 17 augustus 1988 komt hij bij een vliegtuigongeluk om het leven. Volgens sommigen is er destijds een aanslag gepleegd. Dit is echter nooit bewezen.
