Muddy Waters (ca.1914-1983) – Fameuze blueszanger

Een van de beroemdste blueszangers uit de geschiedenis is Muddy Waters (ca.1914-1983). Hij werd de grondlegger van een nieuwe type stedelijke blues, de ‘Chicago Blues’. Waters beïnvloedde tal van artiesten en bands, zoals Jimi Hendrix (1942-1970), Paul Butterfield (1942-1987), Bo Diddley (1928-2008), Eric Clapton (1945), The Rolling Stones en Led Zeppelin.

Muddy Waters, pseudoniem van McKinley Morganfield, kreeg de 17e plek in de “The 100 Greatest Artists of All Time” (2004) van het muziekmagazine Rolling Stone. Hij moet artiesten als The Beatles (nr.1), Bob Dylan (nr.2), Elvis Presley (nr.3), Chuck Berry (nr.5) en de Beach Boys (nr.12) voor zich dulden, maar ‘verslaat’ muzikanten als Marvin Gaye (nr.18), John Lennon (nr.28) en David Bowie (nr.40).

Chicago Blues

De Chicago Blues was een nieuwe bluesstijl die in de jaren 1940 ontstond in met name de Amerikaanse steden Chicago en St. Louis. Deze nieuwe muzieksoort werd sterk beïnvloed door Afro-Amerikanen uit Mississippi die meekwamen in de stroom van de zes miljoen Afro-Amerikanen die tussen ruwweg 1915 en 1970 – tijdens de Great Northern Drive of Great Migration – naar het noorden van de Verenigde Staten trokken, waaronder Chicago.

De Chicago Blues was gebaseerd op het gebruik van een elektrische gitaar en een harmonica (beide aangesloten op een versterker), evenals toegevoegde drums. Countryblues en een stedelijk-industrieel jasje werd city blues. Naast Muddy Waters waren artiesten als Bo Diddley, Buddy Guy (1936-) en de invloedrijke songwriter Willie Dixon (1915-1992) – prominente vormgevers van het vernieuwende bluesgenre.

Bluesartiest John P. Hammond zei ooit in een interview in het magazine Guiter World over Waters’ vernieuwende invloed en stijl:

“Muddy was a master of just the right notes. It was profound guitar playing, deep and simple. More country blues transposed to the electric guitar, the kind of playing that enhanced the lyrics, gave profundity to the words themselves.”

Jeugd van Muddy Waters

McKinley Morganfield zag op 4 april 1914 (maar ook 1913 of 1915 zijn mogelijk, de bronnen geven geen uitsluitsel) het levenslicht in Issaquena County in Mississippi. Zijn grootmoeder, die in Clarksdale bij de Mississippi-rivier woonde, voedde hem op. McKinley’s vader Ollie Morganfield had namelijk kort na diens geboorte het gezin verlaten, terwijl zijn moeder overleden was toen McKinley nog maar drie jaar was. Omdat de kleine McKinley altijd onder de modder thuiskwam omdat hij weer eens bij de rivier had gespeeld, noemde zij hem ‘Muddy Water’. Deze bijnaam werd later de basis voor McKinley’s artiestennaam Muddy Waters.

In de baptistische kerk kwam Muddy Waters voor het eerst in aanraking met muziek, zo gaf hij later in een interview aan:

“I used to belong to church. I was a good Baptist, singing in the church. So I got all of my good moaning and trembling going on for me right out of church.”

Rond zijn zeventiende kocht hij zijn eerste gitaar, waarvoor hij zijn handelaarsgeest inzette door het paard van zijn oma te verkopen:

“I sold the last horse that we had. Made about fifteen dollars for him, gave my grandmother seven dollars and fifty cents, I kept seven-fifty and paid about two-fifty for that guitar. It was a Stella. The people ordered them from Sears-Roebuck in Chicago.”

Al snel ontwikkelde Waters – die als pachtboer op een plantage werkte – zich tot een getalenteerd slide-gitarist.

Grootste hits & internationale bekendheid

In 1941 werd Muddy Waters als bluestalent voor het eerst ontdekt door muziekhistoricus Alan Lomax (1915-2002), die hem opzocht, interviewde en ook muziek opnam. Enkele jaren later, in 1943, verhuisde Waters naar Chicago, waar hij aan de slag ging in een papierfabriek. Ook begon hij in de Windy City (de bijnaam van Chicago) in muziekclubs en op feestjes te spelen. Het duurde tot 1948 voor hij zijn eerste grote hit had: “I Can’t Be Satisfied”:

https://www.youtube.com/watch?v=vTgwDknZlkA

In de jaren 1950 domineerde Waters de Amerikaanse r&b-hitlijsten met nummers als “Mannish Boy”, “Hoochie Coochie Man”, “Got My Mojo Working” en “Rollin’ Stone”. In het begin van dat decennium, in 1951, vormde Waters zijn eigen band: The Muddy Waters Band.

Tekstueel gezien verwoordden Waters’ liedjes klassieke bluesthema’s seksualiteit, heimwee, alledaagse problemen, alcohol en geweld. Daarbij kwam nog het aspect van angst en vervreemding die Afro-Amerikanen ervoeren in de grote steden in het noorden van Amerika.

Door enkele succesvolle tournees in Engeland in 1958, 1960 en 1963 kreeg Muddy Waters een behoorlijk internationaal publiek.

Latere leven en overlijden

Op 15 maart 1973 overleed Muddy Waters’ eerste vrouw Geneva. Enkele jaren later ontmoette hij een jong, 19-jarig meisje genaamd Marva Jean Brooks, die hij liefkozend ‘Sunshine’ noemde. Ze trouwden in 1979, met Eric Clapton als bruidsjonker aan zijn zijde.

Chess Records, waar Waters aanvankelijk zijn platen uitbracht, werd in 1977 ingeruild voor een contract bij Columbia Records. In 1980 ging The Muddy Waters Band uit elkaar. Enkele jaren later, op 30 april 1983, overleed Muddy Waters in Westmont (Illinois) aan een hartaanval, in zijn slaap.

Muddy Waters’ erfenis – muzikaal-geestelijk gezien – was enorm: zijn Chicago Blues had invloed op tal van muziekgenres, zoals de blues, rhytym & blues, rock ’n roll, hardrock, jazz en countrymuziek. Aardig is ook dat Waters’ zijn muzikale collega Chuck Berry in 1958 aan diens eerste platencontract hielp.

Leestip: Howlin’ Wolf (1910-1976) – legendarische blueszanger
Meer artikelen: Muziekgeschiedenis

Muddy Waters & The Rolling Stones (1981)

Bronnen ▼