De Romeinen vonden jonge beren er maar raar uit zien. Volgens hen waren de dieren nog niet ‘af’. Wat de jonge beren nodig hadden was een goede moeder die hen vooral veel likte. Pas dan zouden ze er als een echt beertje uit gaan zien. De Romeinse dichter Ovidius schrijft er het volgende over in zijn Metamorfosen
‘De jongen van de beer zien eruit als een levende klomp als ze geboren worden. Ze hebben geen eigen vorm; hun moeder geeft ze hun vorm door ze te likken.’
Het idee van de beer die gelikt moet worden om een echte beer te worden lijkt misschien vreemd, maar jonge beren zijn inderdaad vrij hulpeloos als ze geboren worden en berenmoeders hebben bijna een dagtaak aan het likken van hun jongen.
