Étienne Davignon bekleedde diverse functies bij het Belgische ministerie van Buitenlandse Zaken, was van 1977 tot 1985 Europees Commissaris en had vervolgens bestuursfuncties in het bedrijfsleven.
Jan Peumans is een van de weinige politici die aanzien genieten over partij-, taal- en landsgrenzen heen. Als jongeling werd hij lid van de Volksunie, in 2001 sloot hij zich aan bij de N-VA.
Herman De Croo’s autobiografie is uitstekende lectuur voor liefhebbers van (Belgische) politiek en voor wie meer wil weten over de politicus. Onderzoekers die het fijne willen weten van bepaalde kwesties moeten andere bronnen zoeken.
De Tweede Wereldoorlog is niet gestopt in 1944. Niet alleen wie verdacht werd van samenwerking met de nazi’s kreeg de rekening gepresenteerd, maar ook hun kinderen konden klappen krijgen.
De Vlaamse amateur-historicus Bruno Cheyns (1982) bestudeert sinds begin deze eeuw de levensgeschiedenis van Léon Degrelle (1906-1994), een voormalig Waalse voorman van de Rex-bewegng en SS-Hauptsturmführer die door de Duitse propagandamachine was uitgeroepen tot één van de grootste oorlogshelden aan het Oostfront.
Met name in de periode 1830-1890 was er in Vlaanderen sprake van grote armoede. Vlaanderen behoorde in die tijd tot de armste en slechtst bestuurde gebieden in Europa.
Na de Wapenstilstand op 11 november 1918 wordt er in België nog een oorlog uitgevochten. Gedurende vele jaren legt de Belgische staat beslag op bezittingen van personen en instellingen met een, tijdens de oorlog, ‘vijandelijke nationaliteit’.
De graphic novel Cafard belichaamt een voetnoot in de geschiedenis, maar wel een voetnoot die zowel de persoonlijke impact als de geografische reikwijdte van de Eerste Wereldoorlog voorstelbaar maken.