Bosnisch-Servisch dichter, psychiater en politicus. Mede-oprichter van de Servische Democratische Partij (SDS), een nationalistische Servische partij in Bosnië en Herzegovina. Voormalig president van de Bosnische Serviërs.
Karadzic wordt op 19 juni 1945 geboren in Petnica. Zijn vader, Vuko, ziet hij tijdens zijn jeugd weinig omdat deze veel tijd in de gevangenis doorbrengt. Om een studie psychiatrie te volgen verhuist Radovan Karadzic in 1960 naar Sarajevo. Hier ontmoet hij zijn vrouw Ljiljana. Karadzic loopt in deze periode verschillende keren mee in enkele protestmarsen tegen het regime van Josip Broz Tito en komt zo in contact met de elite van universiteit.
Vanwege zijn loopbaan in de medische wereld verblijft hij in de periode van 1974 tot 1975 enige tijd op de universiteit van Columbia in New York. Na zijn terugkeer naar Joegoslavië werkt hij enige tijd in het Koševo Hospital. In deze periode wordt hij naast psychiater ook dichter en leert hij de Servische schrijver Dobrica Ćosić kennen die hem aanmoedigt de politiek in te gaan.
Politiek
In 1989 richt hij in Bosnia-Herzegovina samen met enkele anderen de Servische Democratische Partij (Srpska Demokratska Stranka) op. De partij wordt opgericht als reactie op de opkomst van Kroatische nationalistische partijen in Bosnië. Karadzic wordt leider van de SDS en geeft daarvoor zowel zijn eigen praktijk op als zijn dichterschap.
Nadat Joegoslavië in 1991 uiteen valt wordt Radovan Karadzic leider van de Servische Republiek. Het Joegoslavië Tribunaal beschuldigt hem ervan bevel te hebben geven voor de etnische zuiveringen van Kroaten en Bosniakken, een bevolkingsgroep die voornamelijk in Bosnië en Herzegovina leeft. Kort na de Bosnische oorlog wordt hij door het Tribunaal dan ook aangeklaagd wegens oorlogsmisdaden en genocide. Naar algemeen wordt aangenomen speelde hij een belangrijke rol in onder meer het bloedbad in Srebrenica waarbij zeker 8000 moslims het leven lieten. Vast staat dat hij de belegering van Sarajevo leidde, waarbij 12.000 mensen om het leven kwamen.
Arrestatie
De voormalige leider van de Bosnische Serviërs zou op 21 juli 2008 in Servië zijn gearresteerd. KaradžiÄ werd gearresteerd door Servische veiligheidsfunctionarissen en zou zijn overgebracht naar de onderzoeksrechter van het Oorlogs Misdaden Tribunaal in Belgrado. Samen met de toenmalige generaal Ratko Mladic stond hij bovenaan het verlanglijstje van het tribunaal.
De hoofdaanklaagster van het Joegoslavië-Tribunaal in Den Haag, Serge Brammertz, beschuldigt de voormalige Bosnisch-Servische leider Karadzic van (medeplichtigheid aan) genocide, misdaden tegen de menselijkheid, schendingen van de wetten en gebruiken van oorlog en schending van de conventies van Genève uit 1949. Onder leiding van Karadzic werden tientallen concentratiekampen opgericht. Bosnische Kroaten en moslims werden hier onder erbarmelijke omstandigheden vastgehouden. De militairen die in de kampen werkzaam waren, stonden volgens de aanklaagster onder gezag en controle van de regering van Karadzic.
Vermomd
Overdracht
Karadzic is woensdag 30 juli overgebracht naar de VN-gevangenis in Scheveningen. De oud-president arriveerde per helikopter, nadat eerder twee geblindeerde busjes bij de strafinrichting voor verwarring hadden gezorgd (Video). De overdracht van Radovan Karadzic door de Servische autoriteiten aan het Joegoslavië-Tribunaal in Den Haag werd enkele dagen vertraagd, doordat de advocaat van Karadzic suggereerde een hoger beroep te hebben ingediend. De advocaat heeft inmiddels laten weten dat hij nooit een beroep heeft verzonden en de procedure doelbewust vertraagde zodat familieleden van zijn cliënt Karadzic vanuit Bosnië konden bezoeken.
Gedichten van Karadzic
Engelse vertaling van enkele (delen van) gedichten van de voormalige leider van de Bosnische Serviërs Radovan Karadzic.
Morning Bomb
In the deepest night,
I anticipate dawn;
And through its hidden cracks,
I toss a morning bomb of laughter.
Yes, I throw a bomb on Man.
Goodbye Assassins
Goodbye Assassins, it seems from now on
The gentlefolks’ aortas will gush without me.
The last chance to get stained with blood
I let go by.
Ever more often I answer ancient calls
And watch the mountains turn green.
(…)
Lost brothers, time puts us to the proof.
Shoot the heads of the world without me!
Insane mates. The century’s ravens.
(…)
Goodbye, assassins, the boundaries between
The worlds are trampled
Instead of the heart, a hornet drones in vain.
History turned its back on us.
What should one shoot at?
Like an octopus, the age hides its vertebra,
And the winter approaches
With white drifts.
Sarajevo
I hear the misfortune threads
Turned into a beetle as if an old singer
Is crushed by the silence and turned into a voice.
The town burns like a piece of incense
In the smoke rumbles our consciousness.
Empty suits slide down the town.
Red is the stone that dies, built into a house. The Plague!
Calm. The army of armed poplar tree
Marches up the hill, within itself.
The aggressor air storms our souls
and once you are human and then you are an air creature.
I know that all of these are the preparations of the scream:
What does the black metal in the garage have for us?
Look how fear turned into a spider
Looking for the answer at his computer.
Mad Spear
Measure your steps, your hand’s twists
That spear you throw is mad
The landscapes awaiting it are full of no names and no reason.
Something like a chill is nesting within you
That spear, that stretched arm, glows in your head
You feel that mortal metal, its presence
You don’t think of it and it is still a metal.
You think of it and it leaves you as super metal
As metal which lives but is no metal
And the difference is reason enough to become a set of events.
It sets landscapes unseen to its serpent-like spine
It changes and glows while doing it
Does it only threaten or glisten for its beauty’s sake
Full of love for the blade which is itself?
Brought to madness thinking about its purpose
And becomes a hero
Before the gap, before the irreversible one that stays.
Twittering from time to time and also tired and vulnerable
It always returns to your abandoned self
Devastated by the new finding.
St Vasilije Ostroski
Do you see your hand in the ploughed fields
Below you?
Peace is growing again and grapes are stiff, are ripe
Only the snail, not happy, remembers your power
The powerless bushes crave for your existence
It is still ruled by the wind
It still smells of ancient smell
You scared painting stopping halfway from the earth and sky
You rock tied to the sky
Your fear denies the blue of the space in your head
Everything inside the heights has the need for prayer
It stands for the good of the plants and is against the weed
It stands for the breeze coming from the other side
Eternally, under the abyss as an option
This trepidation will last, spoken as the clearness
Which grows and overgrows the dazed nature
Can you see your assertion to the sun, being at your rock?
The flowers still make the same mistake
(This sin, this incest, do they crave for salvation?)
The flowers still do not utter words of complaint
What you have come to together is getting used to the roots
In the earth and skies
