Op 20 augustus 1672 werden de broers Johan en Cornelis de Witt door een woedende menigte in Den Haag gelyncht. Hun lichamen werden hierna verminkt en in stukken verscheurd.
De gebroeders Johan en Cornelis de Witt waren niet altijd gelijken, maar hun levens en lot bleven altijd verbonden.
Het Eeuwig Edict. Op 5 augustus 1667 namen de Staten van Holland een resolutie aan waarmee het stadhouderschap in Holland werd afgeschaft.
Het duurde bijna 250 jaar voordat de misschien wel belangrijkste politicus die ons land ooit heeft voortgebracht met een standbeeld werd gewaardeerd.
Een trap na door middel van een verzonnen boekenlijst. (Wie denkt dat nepnieuws alleen maar plaatsvindt in dit Trumpiaanse tijdperk heeft het mis.)
Wanneer Johan de Witt in juli 1653 raadpensionaris is geworden, staat de dan pas 27-jarige jongeman in het hoogste aanzien.
Lynchen = een volksgericht; bloedige moordpartij zonder proces, gepleegd door een hysterische menigte. We danken dit woord aan Charles Lynch (1736-1796).
Zelden zag de toekomst er voor inwoners van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden zo onzeker uit als in het Rampjaar 1672. Dat blijkt uit onderzoek naar brieven aan overzee verkerende familieleden en echtgenoten die werden onderschept door Britse oorlogsschepen.
Het heeft 341 jaar geduurd, maar nu is de moord op 20 augustus 1672 op de gebroeders Johan en Cornelis de Witt dan eindelijk opgelost.
De moord op de gebroeders De Witt op 20 augustus 1672 is op vele manieren overgeleverd. Naast verschillende beschrijvingen in dichtvorm zijn er meerdere tekeningen en prenten overgeleverd die beeld laten zien wat er met de gebroeders De Witt in het rampjaar gebeurde. Schilderijen met de moord als onderwerp zijn echter zeldzaam. Museum de Gevangenpoort in Den Haag heeft onlangs
De Koninklijke Bibliotheek (KB) in Den Haag heeft 24.000 zogenaamde plano’s – oude posters – gedigitaliseerd en online toegankelijk gemaakt via de website van het Geheugen van Nederland.
Historicus Chris van der Heijden is van mening dat de huidige canon van de Nederlandse geschiedenis een veel te rooskleurig beeld schetst. Wat hem betreft komt er een zwarte canon waarin specifiek wordt stilgestaan bij de gebeurtenissen waar we als land minder trots op zijn. Deze oproep voor een nieuwe canon moet volgens de historicus gezien worden als een “poging
