De Rotterdamse liberaal Gijsbert Karel van Hogendorp behoort tot een van de grootste staatsmannen uit de Nederlandse geschiedenis. Toch doet zijn naam bij lang niet iedereen nog een belletje rinkelen. En dat is vreemd want Van Hogendorp kan beschouwd worden als de grondlegger van het moderne Nederland.
Jarenlang schreef Jos Denissen (1947) allerhande instructie- en opleidingsboeken, onder meer voor het taalonderwijs. Eind vorig jaar bracht hij een geheel ander boek uit, onder de titel ‘Der Übermensch’. In 168 pagina’s probeert hij hierin het grote verhaal van de Holocaust toegankelijk te maken voor een breed publiek.
In ‘Het wereldrijk van het Tweestromenland’ beschrijft Daan Nijssen de geschiedenis van Mesopotamië in de oudheid. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland.
In december 2020 werd de website Shared Cemeteries gelanceerd. Hierop wordt informatie verzameld over (voormalig) Nederlands funerair erfgoed van over de hele wereld.
In het recent verschenen boek Hier woonden wij staat schrijfster en jazz-zangeres Soesja Citroen stil bij de vermoorde Joden van Gouda. Ze doet dit aan de hand van zogeheten Stolpersteinen, kleine herdenkingsstenen die in de afgelopen jaren op initiatief van de auteur voor de voormalige woningen van de weggevoerde Joden werden neergelegd.
Voor haar boeken heeft Joke van Leeuwen niet alleen een Gouden- en veel Zilveren Griffels ontvangen, maar onder andere ook een Gouden- en Zilveren Penseel, de Constantijn Huygens prijs, een Gouden Uil, de Duitse Jeugdliteratuurprijs en de AKO literatuurprijs.
Dat Hans van Zetten voor een miljoenenpubliek ‘uit zijn dak’ ging toen Epke Zonderland zijn gouden oefening had voltooid, is niet zo verwonderlijk. De commentator leeft voor het turnen, en dat al zijn hele leven lang.
Funerair erfgoed, de herinnering aan de dood. Welke gebeurtenissen in de geschiedenis zijn belangrijk geweest in onze omgang met het sterven van de mens? En welke sporen zien we daarvan terug in onze omgeving?
In het boek 'De laatste getuige' beschrijft historicus Pieter Serrien het verhaal van Eva Fastag. Na een Jodenrazzia werd zij in 1942 overgebracht naar de Mechelse Dossinkazerne. Daar moest zij lijsten opstellen voor de deportatie van meer dan 25.000 Joden naar Auschwitz-Birkenau.