Na eindelijk een ochtend uitslapen zijn wij om 9.30 uur vertrokken naar de oude luchthaven in Lublin waar alle bezittingen van Aktion Reinhard slachtoffers gesorteerd werden. De gevangenen konden de kleding van de slachtoffers zelf aandoen. Dus ze liepen er mooi bij, een pijnlijke contradictie.
Kamp Majdanek begon als een kamp voor Sovjet-krijgsgevangen. Het ging er hard aan toe, er werden soms op een dag duizenden mensen doodgeschoten.
De zon stond laag en maakte lange schaduwen van de wachttorens die daar als sculpturen in het landschap stonden, de zwarte kraaien begroetten ons met hun geschreeuw, de wind waaide mijn haren in mijn gezicht toen ik naar de diepe greppels in het gras stond te kijken waar duizenden mensen zijn doodgeschoten met als laatste het geluid van vrolijke muziek die heel hard werd aangezet om het doodsgegil te overstemmen.
De weg naar de gaskamers was onwerkelijk. Alleen de blauwe vlekken op de muren deden mij beseffen dat het werkelijk was gebeurd en dat ik op een plek stond van zoveel pijn. De duizenden schoenen die daar achter gebleven waren en de geur daarvan maakte mij duizelig, de voeten van de mensen die deze gedragen hadden zag ik voor mij in gedachten. De werkelijkheid werd mij geopenbaard toen ik VRIJ door de poorten van het prikkeldraad liep.
~ Hilde Schaap, beeldend kunstenaar
Overzicht van geplaatste blogs:
Stichting Sobibor organiseert twee reizen per jaar: in april een 4-daagse herdenkingsreis naar Sobibor voor nabestaanden en in oktober een 7-daagse studiereis naar de Aktion Reinhard kampen in Polen. Voor meer informatie kan je mailen naar [email protected]
