Rijke klokkenbezitters luisterden in de achttiende eeuw naar eenvoudige en soms pikante deuntjes op hun bellenspeelklokken. Dit blijkt uit het promotieonderzoek van Marieke Lefeber-Morsman. Zij deed onderzoek naar het repertoire van deze klokken die in bezit waren van welgestelde families.
Bellenspeelklokken – klokken waarbij melodieën werden gespeeld op een reeks bellen – kenden in de achttiende eeuw een bloeiperiode. Het onderzoek van Lefeber richt zich vooral op de melodieën die op de klokken stonden en wat dat zegt over de mensen die de klokken in huis hadden.
Op de melodieën kenden de klokkenbezitters ook liedteksten. Maar, hoe chique de eigenaren en de vertrekken met bellenspeelklokken ook waren, deze liedjes gingen vaak juist over heel luchtige onderwerpen. Het waren kluchtige liedjes over boeren, vrijages of drank. En soms waren de onderwerpen zelfs ronduit pikant en gingen ze bijvoorbeeld over amoureuze avontuurtjes, schaamhaar en vreemdgaan. Lefeber stelde een top 3 samen van meest gespeelde bellenspeelklokmelodieën:
https://www.youtube.com/watch?v=g7KKZJL80k0
Meertens Instituut
Voor het vergelijken en identificeren van de melodieën op de bellenspeelklokken maakte Lefeber onder meer gebruik van de Nederlandse Liederenbank van het Meertens Instituut. De historica hoopt begin volgende maand aan de Universiteit Utrecht te promoveren op haar onderzoek. Naar aanleiding die de promotie is in Museum Speelklok in Utrecht een tentoonstelling over de achttiende-eeuwse speelklokken samengesteld.
Gerelateerd: “Ik deed haar zin, en draafde stijf dat tuintje in.”
…en: Waarom werd porno vanaf de Gouden Eeuw zo populair?
Boek: Ik wou uw voeten wel soenen
