Het volkslied van Flevoland, de jongste provincie van ons land, dateert uit 1985 en heeft als titel ‘Waar wij steden doen verrijzen…’. De tekst is geschreven door Mak Zeiler en de melodie is van Riemer van der Meulen. De overwinning op het water staat in het volkslied centraal.
Het volkslied wordt gespeeld tijdens officiële gelegenheden, bijvoorbeeld bij de beëdiging en installatie van nieuwe Provinciale Staten. Meestal wordt – net zoals bij het Wilhelmus – alleen het eerste couplet gezongen. De laatste twee regels worden aan het eind één keer herhaald.
Tekst van het volkslied van Flevoland:
Waar wij steden doen verrijzen
op de bodem van de zee,
onder Hollands wolkenhemel
tellen wij als twaalfde mee.
Een provincie die er wezen mag,
jongste stukje Nederland.
Waar het fijn is om te wonen,
mijn geliefde Flevoland!
Land gemaakt door mensenhanden,
vol vertrouwen en met kracht.
Waar de zee werd teruggedrongen
die zoveel verschrikking bracht.
Een provincie die er wezen mag,
jongste stukje Nederland.
Waar het fijn is om te werken,
mijn geliefde Flevoland!
De natuur laat zich hier gelden
dieren kiezen nest of hol.
En de wijde vergezichten
stemmen ons zo vreugdevol.
Een provincie die er wezen mag,
jongste stukje Nederland.
Waar het fijn is om te leven,
mijn geliefde Flevoland!
Opvoering van het volkslied van Flevoland:
Bekijk ook: Lijst van nationale en provinciale Nederlandse volksliederen
Boek: Ooggetuigen over de geschiedenis van het Flevolandse landschap
