Op 16 juli 1951 veroverde wielrenner Wim van Est als eerste Nederlander ooit de gele trui in de Tour de France. Lang kon hij niet van zijn succes genieten. De volgende dag viel hij in het ravijn.
De carrière van de wielrenner – die onder meer bijnamen kreeg als De Locomotief en IJzeren Willem – begon in 1946. In de periode daarvoor was hij onder meer actief geweest in de tabakssmokkel. Vanwege die handel zat hij ooit zelfs zes maanden in de cel.
Het eerste grote wielersucces van Wim van Est kwam in 1950. Hij won toen de klassieker Bordeaux-Parijs, een wedstrijd met een lengte van maar liefst 550 kilometer. Wim van Est was in deze periode ijzersterk en nam het jaar hierna ook deel aan de Tour de France. Op 16 juli veroverde hij, in de Pyreneeën, de gele trui. Een unicum. Niet eerder had een Nederlander de gele leiderstrui omgehangen gekregen.
Schuiver
De dag hierna vertrok Van Est als leider van het algemeen klassement. Maar die dag sloeg het noodlot toe. Tijdens de afdaling van de Col d’Aubisque kwam de Nederlander ten val. Van Est maakte een enorme schuiver maar had een engeltje op zijn schouder. Hoewel hij maar liefst zeventig meter naar beneden viel, was hij vrijwel ongedeerd. De Tour de France van de Nederlander was echter wel voorbij.
In 1992 dook er een filmpje op waarop te zien is hoe de wielrenner met een ketting van fietsbandjes omhoog wordt gehesen. Wim van Est is in tranen. Niet zozeer omdat hij pijn heeft, maar omdat er een eind is gekomen aan zijn zijn Tour.
De val van Wim van Est
Commercie
Ook in die jaren wist het zakenleven al dat er met de Tour de France goed geld te verdienen was. Horlogefabrikant Pontiac had het Nederlandse team gesponsord en zette na de desastreuze val een advertentiecampagne op. Het bedrijf liet Van Est hierin zeggen:
Zeventig meter viel ik diep, mijn hart stond stil, maar mijn Pontiac liep …
Andere successen
Wim van Est boekte in zijn carrière veel successen. Hij won in 1953 bijvoorbeeld ook als eerste Nederlander een etappe in de Ronde van Italië en veroverde daar de roze leiderstrui. Op de baan werd hij maar liefst vier keer Nederlands kampioen en hij behaalde drie podiumplekken tijdens het wereldkampioenschap achtervolging.
In Nederland zijn verschillende straten naar de wielrenner vernoemd en in zijn woonplaats St. Willebrord staat sinds een aantal jaren een standbeeld.
Sigaretjes roken in de Tour de France (1927)
Overzicht van boeken over de geschiedenis va het wielrennen