Ares, de oorlogsgod van de oude Grieken

Ares, de god van oorlog en krijgslust, is de zoon van Zeus en Hera. Hij is een van de Olympische goden. In Griekenland werd hij niet buitensporig vereerd. In het Romeinse Rijk wel. Daar was hij bekend onder de naam Mars.

Ares (kopie werk van Alkamenes, uit de school van Phidias, 4e eeuw v.Chr., Musei Capitolini)

De oude Grieken waren bang voor de oorlogsgod. Ares wordt meestal uitgebeeld met een speer in de ene hand en een schild in de andere. Op zijn hoofd heeft hij een gepluimde helm. Mensenoffers werden in het oude Griekenland vrijwel nooit gebracht. Alleen in de tempels voor Ares en Enyo kwam dit voor.

Ares’ volgelingen

In de mythische verhalen trekken Ares’ volgelingen graag met de god ten strijde. Deze volgelingen hebben namen die weinig lieflijk zijn. De voornaamste zijn zijn zus Eris (tweedracht), Phobus (angst/vlucht), Metus (vrees), Deimus (ontzetting) en Pallor (schrik).

Het wilde karakter en de grofheid van de god zorgen er geregeld voor dat Ares overhoop ligt met andere goden. Met name Athena heeft een hekel aan hem. De god raakt tijdens zijn oorlogen geregeld gewond, onder meer tijdens de slag om Troje. Niet zelden is het Athena die de verwondingen bij hem aanricht.

Niet alle goden hebben echter een hekel aan hem. Zo is hij geregeld de minnaar van de godin Aphrodite waarbij hij ook kinderen verwekt: de tweeling Deimos en Phobos (Angst en Vrees) en de liefdesgod Eros. Aphrodite is eigenlijk de enige die de oorlogsgod zo nu en dan weet te temmen. Tegen de lieftalligheid van deze god is de brute god simpelweg niet opgewassen.

Ares is zeer oorlogszuchtig en schept er genoegen in oorlogen uit te lokken. In de Griekse mythologie staat hij ook bekend om zijn snelheid en bulderende stem.

Vader van Romulus en Remus

In de Romeinse mythologie is Mars het equivalent van de god Ares. Bij de Romeinen was de god veel belangrijker dan bij de Grieken, onder meer doordat hij als de vader van de mythologische stichters van Rome (Romulus en Remus) werd beschouwd.