Is historica, journaliste en auteur van de boeken ‘Karakterdames, verdoken vrouwenverhalen’ (over vergeten vrouwen in de geschiedenis) en van ‘De Rossaert en zijn passanten’ (over Kunst(enaars) in het Antwerpse schipperskwartier) [email protected]
“Kahina, Kahina, schrijf de vrijheid; jij kent geen begrenzingen; jij overwint obstakels”, zong DjurDjura. De Algerijnse ‘meidengroep’ eerde hiermee hun Berberse voormoeder, de mythische vorstin en legerleidster Kahina (zevende eeuw van onze tijdrekening). Toch genieten Berbervrouwen bijzonder weinig vrijheid. Maar ze drukken zich al eeuwenlang op een sluikse manier uit:
Schatten-op-zolder, soms gebeurt het dat – bij toeval – kostelijke kunstwerken ontdekt worden. Recent werd op zolder in Parijs een koffer geopend. Daarin zaten verloren gewaande getuigenissen van de humorvolle tentoonstellingen van ‘Les Arts Incohérents’.
Eén van de vrouwelijke brouwers die een bekend Belgisch merk tot in de eenentwintigste eeuw leidde, was Regina Wauters (1795-1874): moeder en zakenvrouw.
Bier brouwen was van oudsher een vrouwentaak, een huiselijke taak. Sommige dames pakten het wat grootser aan: zo Jeanne Artois (1762-1840) in Leuven.
Bier, een mannenzaak? Vergeet het maar. In het verleden waren het veelal vrouwen die dat dorstlessende sap bekokstoofden. Bierbrouwerij is de evolutie van huisvlijt naar big business en daarom werden vrouwen gedemoniseerd.
Koffie is een oppepper maar evenzo een ‘verfrissend’ verhaal. Koffie vertelt over menselijke nieuwsgierigheid, over wereldomzwervingen en ontdekkingen, over botanische en wetenschappelijke dadendrang, over hang naar vernieuwing… maar vooral over een menselijke voorliefde voor het exotische.
Barbe Nicole Ponsardin-Clicquot (1777-1866); het kleine vrouwtje dat de champagne verbeterde tot het zalige bubbelsap dat we nu drinken.
Amusement is niet de enige taak van olifanten in de zowat 4000 jaar dat ze ‘naast’ mensen in knechtschap leven. Hun functies zijn veelzijdig: lastdieren maar ook levende ‘tanks’ in oorlogstijden.
Van Vincent Van Gogh bestaan een aantal geschilderde (zelf)portretten maar nauwelijks een foto. Blijkt dan nog een foto van de jonge Vincent verkeerd te zijn toegewezen. De knaap is niet Vincent, wel zijn broer Theo. Daarover schreef de Waalse journalist en tentoonstellingsmaker Yves Vasseur een boek, dat leest als een
E vero, E vero, E vero (het is waar) staat er te lezen in het juridisch verslag. Artemisia Gentileschi (1593-1656) sprak de ‘waarheid’ tijdens de foltering van haar verkrachtingsproces.
