De ronde toren van Glendalough

De Ierse heilige Sint Kevin trok zich in de zesde eeuw terug in de Wicklow Mountains, ongeveer veertig kilometer ten zuiden van Dublin. Doordat ook volgelingen naar het gebied kwamen ontstond hier uiteindelijk een kleine kloostergemeenschap: Glendalough.

Dankzij Sint Kevin groeide Glendalough uit tot een van de belangrijkste centra van het christendom in oude-Ierland. De naam van het complex verwijst naar twee meren in de omgeving. Glendalough, in het oud-Iers Gleann Dá Locha, betekent namelijk zoveel als ‘dal van de twee meren’. Na de dood van de heilige Kevin, op 3 juni 618, bleef de kloostergemeenschap groeien. Uiteindelijk woonden in het klooster en in de hiernaast verrezen dorpsgemeenschap, circa duizend mensen.

Ronde toren

De overblijfselen van het klooster behoren tot de oudste christelijke overblijfselen van Europa. Het meest in het oog springende bouwwerk op het complex is de ronde toren van Glendalough. Het bouwwerk is circa dertig meter hoog en werd gebouwd in 1066, in een tijd dat het gebied veel te lijden had onder invallen van de Vikingen. Hij diende vermoedelijk als klokkentoren, maar werd ook gebruikt om belangrijke manuscripten en bijvoorbeeld relikwieën in te bewaren. Waarschijnlijk diende de toren ook als herkenningspunt.

Aanvankelijk had de toren zes verdiepingen met houten vloeren die via ladders te bereiken waren. Op de bovenste verdieping zijn vier ramen te vinden, vanwaaruit de hele omgeving te bekijken is. Opvallend is dat de deur zich zo’n drie meter boven de grond bevindt. Vermoedelijk werd dit gedaan, omdat men hierdoor de fundering extra stevig kon maken.