Helgoland wil scheiding 1720 niet ongedaan maken

In 1720 raasde er een storm door de Duitse Bocht. De stormvloed sloeg zoveel zand weg dat het eiland Helgoland in tweeën werd gesplitst. Vanaf dat moment waren er twee eilanden: het hoofdeiland Helgoland en het kleinere strandeiland Düne. De eilanden worden momenteel door ongeveer achthonderd meter zee van elkaar gescheiden en als het aan de Helgolanders ligt blijft dat zo.

De burgemeester van Helgoland wilde de scheiding van 1720 ongedaan maken door een enorme hoeveelheid zand tussen de eilanden te laten storten.

Een Hamburgse projectontwikkelaar en de Technische Universiteit van Hamburg hadden een plan ontwikkeld om de verbinding te herstellen. De initiatiefnemers hoopten dat dit het toerisme een extra impuls zou geven. Het dagtoerisme naar Helgoland is de laatste jaren namelijk flink teruggelopen.

De bewoners van Helgoland hebben echter een stokje voor het plan gestoken. In een referendum sprak een meerderheid (57,4 procent) van de Helgolanders zich zondag uit tegen het voorstel om het hoofdeiland opnieuw te verbinden met Düne. Tegenstanders zijn onder meer bang dat zeehonden de dupe zouden worden van de activiteiten. De zandbanken bij Helgoland staan bekend als de kraamkamers van de zeehonden.

Geschiedenis

Toen Helgoland in 1720 door natuurkrachten in twee delen werd geslagen, hoorde het eiland overigens nog bij Denemarken. In 1807 veroverden de Britten het eiland op de Denen. Die stonden het eiland in 1890 af aan Duitsland, in ruil voor Zanzibar. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was het eiland vervolgens in gebruik als marinebasis.

Adolf Hitler wilde Helgoland in de jaren dertig van de vorige eeuw om laten bouwen tot een grote versterkte basis voor onderzeeërs. In april 1945 werd het eiland zwaar gebombardeerd door de Engelsen. Boven het eiland, dat slechts een oppervlakte van 1,7 vierkante kilometer heeft, werden toen ongeveer zevenduizend bommen gedropt.

Na de oorlog kwam het eiland onder controle van de Engelsen. Zij evacueerden de bevolking en bliezen alle militaire installaties op het eiland op. Helgoland werd in de periode hierna door de Engelsen gebruikt als een oefenterrein voor bommenwerpers, dit tot onvrede van veel voormalige bewoners van het eiland.

In 1951 bezetten twee Duitse studenten het eiland uit protest. Ze kregen al snel gezelschap van meer bezetters en in maart 1952 besloten de Britten het eiland terug te geven aan Duitsland. Al oud-bewoners konden toen eindelijk terugkeren naar ‘hun’ eiland.

Mede vanwege de bijzondere geschiedenis leeft Helgoland hoofdzakelijk van het toerisme. Ook natuurliefhebbers en vogelaars bezoeken het eiland graag. Op Helgoland broeden veel zeevogels. Ondanks het oorlogsgeweld dat het eiland te verduren heeft gekregen staat de bijzondere rotspunt Lange Anna, een van dé symbolen van Helgoland, nog altijd overeind.