Het bovenstaande aardewerk is afkomstig uit Jiroft uit het zuidoosten van Iran en is nu te zien in het Archeologisch museum van Teheran. Ik denk dat het eindeloos herhaalde vormpje een schorpioen voorstelt, maar misschien is het wel een abstract teken.
Jiroft is niet zomaar een opgraving. Het gaat om een enorme stad uit ruwweg 2500-2200 v.Chr. Dat is interessant, want op dat moment waren er nog niet zoveel steden. In Egypte moeten ze er zijn geweest, maar de Nijl heeft veel weggespoeld. In Syrië en in het Tweestromenland waren zeker steden. En in de Indusvallei. Jiroft is de verbindende schakel tussen de twee laatstgenoemde cultuurgebieden.
Het heeft niet aan overdreven claims ontbroken. Iraanse nationalisten hebben beweerd dat Jiroft nog ouder was dan de eerste steden aan de Eufraat, Tigris en Indus, en dat de stedelijke levenswijze vanuit Iran naar west en oost is geëxporteerd. Iets wat op schrift lijkt, is geïnterpreteerd als bewijs dat de taal van Jiroft behoort tot de Elamo-Dravidische taalfamilie. Voor het goede begrip: er is geen bewijs dat het West-Iraanse Elamitisch en het Zuid-Indische Dravidisch verwante talen zijn en we kunnen dat schrift niet eens lezen.
Voor het moment zeg ik alleen: ik vind het aardewerk hierboven gewoon mooi.
Historicus, webmaster van Livius.org en docent bij Livius Onderwijs. Hij publiceerde verschillende boeken. Zie ook: mainzerbeobachter.com
