Neil Young (1945) – Zanger en gitarist

Door muziekkenners wordt hij beschouwd als de godfather van de grunge: de Canadese zanger-gitarist Neil Young. Hij geldt als grote inspirator van veel grungebands – zoals Nirvana, Pearl Jam en Soundgarden – en als heraut van meerdere generaties singer-songwriters.

Tot de bekendste songs van Neil Young behoren evergreens als ‘Rocking in a Free World’, ‘Heart of Gold’, ‘Old Man’, ‘Ohio‘ en ‘My My, Hey Hey (Out of the Blue, Into the Black)’.

Jonge jaren van Neil Young

Neil Young werd op 12 november 1945 geboren in Toronto (Ontario), Canada. Toen hij vier jaar was, verhuisden zijn ouders naar het dorpje Omemee in Ontario, zo’n 130 kilometer ten noordoosten van Toronto, waar Young met zijn oudere broer Robert opgroeide. Neil Young had last van epilepsie en polio en daarom geen gemakkelijke jeugd. In 1951, toen hij vijf jaar was, kon hij een tijd niet meer lopen. Ook scheidden zijn ouders in 1960, waarna Neil met zijn moeder naar Winnipeg (Alberta) ging, terwijl zijn broer bij zijn vader bleef wonen.

In zijn jonge jaren kreeg Neil van zijn ouders een plastic ukelele (tijdens de Kerst van 1958) en een banjo en leerde zo snaarinstrumenten te bespelen. In Winnepeg speelde Neil vervolgens in diverse bands, waaronder zijn eerste band The Jades, gevolgd door onder andere The Esquires, The Stardusters en The Classics.

In 1963 richtte hij de folk-rock groep The Squires op. In deze tijd ontmoette hij Joni Mitchell, Stephen Stills en Rick James. The Squires wisten in 1966 een platencontract af te sluiten bij het grote label Motown, maar vielen uit elkaar nog voordat ze hun eerste album hadden afgemaakt.

Young gaat naar Los Angeles (1966)

Hierna vertrok Neil Young met zijn vriend Bruce Palmer naar Los Angeles in Californië. Daar vormde hij een nieuwe band, Buffalo Springfield, waarmee hij in december 1966 een eerste plaat uitbracht.

In 1968 tekende Young een platencontract bij Reprise Records en bracht daar zijn eerste soloalbum Neil Young uit. Samen met de groep Crazy Horse produceerde hij het jaar erop Everybody knows this is nowhere. Het werd een samenwerking die decennialang zou duren, want regelmatig speelde Young met de mannen van Crazy Horse. In datzelfde jaar herenigde hij zich met zijn vriend Stephen Stills, die met David Crosby van The Byrds en Graham Nash van The Hollies een groep vormde. Young deed mee en zo ontstond het kwartet genaamd Crosby, Still, Nash & Young. Ze begonnen samen te spelen, opnames te maken en traden in augustus 1969 op tijdens het befaamde Woodstock Festival. In 1970 bracht deze groep het album Déjà Vu uit, waarna reviewers het viertal betitelden als de ‘Amerikaanse Beatles’. Maar nog in datzelfde jaar viel het magische viertal door drank- en drugsproblemen uit elkaar en gingen ze ieder hun eigen weg.

Solocarrière van Young en privémoeilijkheden: 1970-2000

Vanaf 1970 begon Neil Young een solocarrière. Dat jaar kwam zijn soloalbum After the Gold Rush op de markt, met daarop onder meer de hit ‘Southern Man’. Youngs echte doorbraak volgde met het episch album Harvest (1971). Op dit album staat zijn enige Amerikaanse nr.1-hit ‘Heart of Gold’, maar kunnen we ook wegddrimen bij imposanrw en unieke nummers als ‘Old Man’, ‘The Needle and the Damage Done’ en de meeslepende wereldhit Words (‘Between the Lines of Age’).

Eind 1972 kregen Young en zijn vriendin, de actrice Carrie Snodgress, een zoon genaamd (dat.hadden de kuders bedacht) Zeke, die leed aan hersenverlamming en elk moment van de dag verzorging nodig had. De ouders pakten deze zware taak op. Young en Snodgress gingen in 1975 toch uit elkaar. Hierna huwde Young in 1978 Pegi Morton, met wie hij een dochter (Amber) en wederom een gehandicapte zoon (Ben) kreeg.

Tot de meest bekende albums en songs die Young als soloartiest uitbracht, behoren Comes a Time (1978), de hit ‘My My, Hey Hey (Out of the Blue, Into the Black) uit 1979, Hawks & Doves (1980, met veel akoestische folksongs) en Freedom uit 1989.

Begin jaren 1990 trok Neil Young de aandacht met een heruitgave van zijn album Harvest onder de titel Harvest Moon, in 1992, en het jaar erop met een Unplugged-album. In 1997 kwam Youngs rockumentary Year of the horse uit. Ook viel hij in deze tijd op door zijn contacten met grungebands als Nirvana en Pearl Jam. In augustus 1994 bracht hij met Crazy Horse hun zevende gezamenlijk album Sleeping with Angels uit. Hierop stond de titelsong ‘Sleeping with Angels’, een afscheidslied voor Kurt Cobain, de Nirvana-frontman uit de Club van 27 die eerder dat jaar zelfmoord had gepleegd.

In de jaren 1990 kreeg Neil Young de bijnaam ‘The Godfather of Grunge’. Samen met Pearl Jam nam hij in 1995 het album Mirror Ball op.

De laatste decennia: 2000-heden

In het jaar 2000 verwierf Young een ster op Canada’s Walk of Fame. Na 9/11, de aanslagen op de Verenigde Staten op 11 september 2001, schreef hij de song ‘Let’s Roll’, dat in 2002 op het album Are You Passionate? uitgebracht werd. In 2005 verscheen het album Prairie Wind en ook albums als Living with War (2006), Le Noise (2010), Americana (2012) en The Visitor (2017) zijn zeker het vermelden waard.

Youngs concert in Ziggo Dome, Amsterdam (2016)

Neil Young heeft tal van gedenkwaardige optredens gegevens. Het meest bekend zijn het Woodstock-optreden in 1969, zijn bijdrage aan Farm Aid in 1985 en Youngs optreden op America: A Tribute to Heroes, het benefietconcert voor de aanslagen van 9/11 in december 2001.

In de zomer van 2016 gaf Neil Young enkele van zijn vermoedelijk laatste concerten op Nederlandse bodem. Auteurs dezes was op 9 juli 2016 aanwezig bij het concert van Neil Young in de Ziggo Dome in Amsterdam. Dit was een uniek concert, omdat Young met zijn begeleidende band POTR maar liefst drieënhalf uur de registers lostrok, waarmee Young een van zijn langste concerten ooit afleverde. Young en zijn bandgenoten hadden er zin in deze avond, zoals te zien in onderstaande video van de song ‘Words (Between the Lines of Age)’.

Boek: De Sixties – Rudolf Hecke
Lees ook: Ohio – Crosby, Stills, Nash & Young
Verder interessant: Kurt Cobain (1967-1994): frontman van Nirvana
Of lees: Biografie van Bob Dylan (1941-)

Citaten van Neil Young

It’s better to burn out, than to fade away… – passage uit de song ‘My My, Hey Hey (Out of the Blue, Into the Black)’. Nirvana-frontman Kurt Cobain citeerde deze zin in zijn zelfmoordbriefje in april 1994

As you go through life, you’ve got to see the valleys as well as the peaks.

I’ll never be Bob Dylan. He’s the master.

Rock and roll is here to stay – passage uit de song ‘My My, Hey Hey (Out of the Blue, Into the Black).

The 60s was one of the first times the power of music was used by a generation to bind them together.

I was a Reagan backer. It was a shock for some people that I could agree with anything that man would say.

I don’t think that one day really relates to the next day in life.

Bronnen ▼