Stefanus van Engeland (1096-1154)

Koning van Engeland. Regeerde van 1135 tot zijn dood in 1154. Ook wel Stefanus van Blois. Laatste Engelse koning uit het Normandische Huis: Stefanus van Engeland (1096-1154).

Stefanus van Blois werd in 1096 geboren in de Franse stad Blois. Dit als zoon van Stefanus II, graaf van Blois en Chartres, en een dochter van Willem I de Veroveraar: Adela van Engeland. Hij stond in bijzondere gunst bij zijn oom, koning Hendrik I van England. Na diens dood in 1135 werd hij door de Normandische groten als koning van Engeland erkend. Dit ten koste van Mathildis van Engeland, dochter van Hendrik I, die ook aanspraak maakte op de troon. De edelen hadden eerder toegezegd dat Mathildis op de troon zou komen na het overlijden van Hendrik, maar aangezien het voor die tijd nog zeer ongebruikelijk was om een vrouw tot vorst te kiezen, werd besloten Hendrik’s neef Stefanus tot koning te kronen.

Burgeroorlog

Ook paus Innocentius II erkende Stefanus als de nieuwe koning van Engeland. Mathildis verzette zich echter tegen de koning en werd hierbij gesteund door een deel van de bevolking. De periode van onrust die uitbrak is de geschiedenisboeken ingegaan als de periode van ‘Anarchie’. Mathildis van Engeland landde in 1139 in Engeland en wist Stefanus in februari 1141 met haar aanhang te verslaan tijdens de Slag bij Lincoln. Stefanus werd in het gevang gegooid, maar werd al snel vrijgelaten. In november 1153 erkende hij Hendrik Plantagenet (Hendrik II van Engeland), de zoon van Mathildis, als zijn erfgenaam.

Stefanus van Engeland overleed op 25 oktober 1154 en werd begraven in Faversham Abbey. Zoals afgesproken werd hij opgevolgd door Hendrik II van Engeland.