Een poorter is de historische benaming voor een burger die zich het recht had verworven om binnen de poorten van een plaats met stadsrechten te wonen. Hiervoor moest dus wel wat gedaan worden en men had ook plichten.
Wie het poortrecht bezat, had het recht om in de stad te wonen en daar burger te zijn. In steden werd vanaf de dertiende eeuw onderscheid gemaakt tussen verschillende soorten inwoners. Er waren gewone ingezetenen en dus poorters, die in hoger aanzien stonden. Poorters kwamen bijvoorbeeld in aanmerking voor bestuurlijke functies en wie lid wilde worden van een gilde, moest het poortrecht bezitten. Kinderen van een poorter waren ook beter af dan ‘gewone’ kinderen. Als een poorter overleed, werden diens kinderen namelijk ondergebracht in een Burgerweeshuis, waar men het normaal gesproken een stuk beter had dan in de andere weeshuizen.
Wie van buiten de stad kwam, kon het poorterschap kopen. De kosten waren echter aanzienlijk, waardoor toetreding zeker niet voor iedereen mogelijk was. Men kon ook poorter worden door te trouwen met een poorter, of door geboorte.
Poorters hadden ook plichten. Zo moest men bijvoorbeeld bijdragen aan het onderhoud van de stad en de stadsverdediging. En men moest belasting betalen. In de Nederlanden verdwenen de voorrechten van de poorters in de Franse Tijd (1795-1813).
Lees ook: Stadsrechten – Betekenis en geschiedenis
Bronnen â–¼
– https://www.bibliotheeklekijssel.nl/ijsselstein/wat-is-een–poorter–.html
