Vigor Clius betekent vrij vertaald “de energie van Clio”, met andere woorden de kracht van de geschiedenis. En deze vlag dekt perfect de lading. Zie ook: www.vigorclius.be
“…Delville Wood was gereduceerd tot een verbrijzelde woestenij van boomresten, verkoolde en brandende stronken en kraters gevuld met modder, bloed en lijken. Overal lagen lijken. Op sommige plaatsen lagen ze zelfs tot vier hoog opeengestapeld."
De oorsprong van de Sint-Baafsabdij moeten we zoeken bij de figuur Amandus. Om zijn bekeringswerk kracht bij te zetten bouwde hij de ‘Ganda-kerk’, genoemd naar zijn ligging. Ganda is immers het Keltische woord voor monding.
Hoewel het gebruik van gevechtscamouflage weliswaar al sporadisch in de voorgaande eeuwen werd toegepast, ontplooide het pas echt op grote schaal tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Na de oorlog wilde er op het slagveld niets meer groeien. De heuvel Mort Homme, gelegen op de westoever van de Maas, werd tot drie keer toe met inheemse bomen aangeplant, maar geen boom overleefde.
Vanaf de Middeleeuwen komen de zwanen de Brugse geschiedenis binnengezwommen. In het begin van de vijftiende eeuw had Brugge immers het recht om zwanen te houden afgekocht van de graaf van Vlaanderen. Zwanen werden in deze tijd gezien als een distinctiesymbool en mochten op straf van boete niet geroofd of gedood worden.
Brusselaars hebben de bijnaam ‘kiekenfretters’, inwoners van Aalst zijn ’ajuinen’ en een Antwerpenaar is een ’sinjoor’. Maar waarom worden Gentenaren ‘Stroppendragers’ en Bruggelingen ‘Brugse zotten’ genoemd?
Op hikingtocht in Ierland raadde de gastheer van onze bed and breakfast in het pittoreske Tinahely ons aan absoluut een bezoekje te brengen aan de lokale pub: Tallon’s Pub. De lokale ingewijden kennen deze kroeg echter beter als “The Dying Cow Pub”. Vanzelfsprekend vroegen wij ons af waar deze bizarre naam vandaan kwam. Navraag bij de stamgasten gaf ons het
Vestingbouw ter verdediging tegen een vijand is een principe dat tot ver in de geschiedenis teruggaat, met als bekendste voorbeeld waarschijnlijk de middeleeuwse burcht. Ook in een niet zo ver verleden werd dit principe nog toegepast. De vele bunkers die we vandaag terugvinden langsheen het kustlandschap doen ons herinneren aan de Tweede Wereldoorlog. Hierbij behoort de Atlantikwall ongetwijfeld tot één