Algemene Wet Gelijke Behandeling (AWGB, 1994)

De Algemene Wet Gelijke Behandeling (AWGB), die op 2 maart 1994 werd vastgesteld en 1 september 1994 in werking trad, is een aanvullende bepaling bij artikel 1 van de Nederlandse grondwet. Dat artikel verbiedt allerlei soorten discriminatie en moet de emancipatie van uiteenlopende soorten mensen in de Nederlandse maatschappij bevorderen.

Kerninhoud van de Algemene Wet Gelijke Behandeling

De Algemene Wet Gelijke Behandeling is vastgesteld om, zo luiden de inleidende woorden van de AWGB…

…bescherming te bieden tegen discriminatie op grond van godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht, nationaliteit, hetero- of homoseksuele gerichtheid of burgerlijke staat.

Daarom was het wenselijk, zo lezen we in de toelichting op de AWBG om…

…behoudens wettelijke uitzonderingen onderscheid op deze gronden te verbieden en dat het in verband met de handhaving van dit verbod wenselijk is een Commissie gelijke behandeling in te stellen.

De Algemene Wet Gelijke Behandeling verplicht gelijke behandeling op het gebied van het aanbieden van werk, huisvesting, goederen en diensten. Bij goederen en diensten gaat het specifiek om kwesties als (ver)koop, welzijns- en gezondheidszorg, maar ook onderwijs, maatschappelijke diensten en het aanbod van recreatie. De wet biedt wel de gelegenheid om onderscheid te maken op grond van nationaliteit of geslacht als het hoofddoel van een actie of handeling is om ongelijkheid tussen bevolkingsgroepen te verminderen of te elimineren, wat veel op werkgebied voorkomt.

WGB (1980) als voorloper & uitzonderingen op de AWGB

De Algemene Wet Gelijke Behandeling was een verbreding van de Wet Gelijke Behandeling van Mannen en Vrouwen (WGB) van van 1 maart 1980. Waarmee de Nederlandse wetgeving aangepast werd conform de richtlijnen van de Raad van de Europese Gemeenschappen uit februari 1976 over de gelijke behandeling van mannen en vrouwen.

Voor bepaalde instanties gelden uitzonderingsposities wat de Wet op de Algemene Wet Gelijke Behandeling betreft. Namelijk voor instellingen op religieuze en levensbeschouwelijke grondslag – zij mogen verlangen van personeel dat de ideologische grondslag van hun organisatie gedeeld wordt -, politieke instanties (onderschrijving van politieke visie) en het bijzonder onderwijs. In het bijzonder onderwijs, gebaseerd op het confessionalisme, islam of jodendom, mogen de scholen van hun personeel en van de leerlingen eisen dat ze instemmen met de religieuze grondbeginselen van de school.

Bronnen ▼