Anwar Sadat (1918-1981) was na de dood van Gamal Abdel Nasser van 1970 tot 1981 de derde president van Egypte. Tijdens zijn presidentschap verbaasde hij vriend en vijand door met Israël een vredesverdrag af te sluiten. Het bezorgde hem bij sommigen een heldenstatus, terwijl anderen hem nu nog steeds beschouwen als een verrader van de Arabische zaak. Het verhaal:
Sadats jonge jaren
![Anwar Sadat in 1953](https://historiek.net/wp-content/uploads-phistor1/2020/11/Anwar-Sadat-in-1953-320x467.jpg.webp)
De verdere gebeurtenissen
Intussen was de Tweede Wereldoorlog uitgebroken en werd Sadat door de Britten vanwege van zijn openlijke nazisympathieën gearresteerd en in een interneringskamp opgesloten. Hij bleef er gevangen tot november 1944 maar werd enkele maanden na het einde van de oorlog opnieuw aangehouden op verdenking van medeplichtigheid aan de mislukte moordaanslag op Moestafa Nahas Pasja, de leider van de invloedrijke Wafd partij. Pas in het najaar van 1948 werd Sadat door een rechtbank vrijgesproken van iedere betrokkenheid aan de moordaanslag en opnieuw toegelaten tot het leger.
De weg naar de macht
![Gamal Abdel Nasser](https://historiek.net/wp-content/uploads-phistor1/2016/01/Gamal_Nasser.jpg.webp)
Egypte onder Sadat
Hoewel Sadat aanvankelijk de pro-Sovjet politiek van zijn voorganger president Nasser voortzette door in 1971 een vriendschapsverdrag af te sluiten met de Sovjet-Unie en partijleider Leonid Brezjnev uit te nodigen bij de inhuldiging van de Aswandam, zocht hij achter de schermen ook toenadering tot het Westen.
Ondertussen liepen de spanningen met buurland Israël hoog op. De zesde oktober 1973, op de Joodse feestdag Yom Kippoer, probeerde een gezamenlijke Egyptische en Syrische strijdmacht de Sinaï en de Golanhoogte te heroveren die Israël tijdens de Zesdaagse Oorlog van 1967 had ingelijfd. Ondanks hevige verliezen in de eerste dagen van het conflict slaagde het Israëlisch leger er evenwel vrij vlug in om de Syrische en vervolgens de Egyptische troepen een halt toe te roepen. Uiteindelijk werd eind oktober onder druk van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties tussen de oorlogvoerende partijen een staakt-het-vuren bereikt. Hoewel de aanval op aartsvijand Israël helemaal geen succes was en de dodentol aan Egyptische zijde bijzonder hoog was, steeg Sadats populariteit tot ongeziene hoogten en werd hij in 1976 met een overgrote meerderheid aan stemmen herverkozen tot president.
![Anwar Sadat en Menachem Begin, 18 September 1978 - Foto: Warren K. Leffer](https://historiek.net/wp-content/uploads-phistor1/2020/11/dd-2020.11.11-6-1024x665.jpg.webp)
Van havik tot vredesduif
In november 1977 reisde Sadat tot ieders verbazing af naar Israël waar hij in Jeruzalem de Knesset toesprak en er de eerste hoekstenen legde voor een duurzaam vredesverdrag tussen beide landen. Na intensief diplomatiek overleg bekrachtigden twee jaar later, in maart 1979, Sadat en de Israëlische premier Menachem Begin (1913-1992) in Washington het eerder in Camp David overeengekomen akkoord dat tussen Israël en Egypte de langverwachte vrede inluidde. Het leverde Sadat en Begin de Nobelprijs voor de Vrede op. Binnen de Arabische wereld had Sadat echter iedere geloofwaardigheid verloren en werd hij beschouwd als een paria en verrader.
De aanslag
![Graftombe van Anwar Sadat](https://historiek.net/wp-content/uploads-phistor1/2020/11/dd-2020.11.11-7-320x392.jpg.webp)
Sadat werd opgevolgd door zijn vertrouweling en vicepresident Hosni Moebarak (1928-2020) die, hoewel hij tijdens de moordaanslag pal naast Sadat op de tribune zat, als bij wonder aan de moordende kogelregen was ontsnapt.