Hij heette liefkozend Little Boy maar de allereerste atoombom die op een stad werd gegooid, doodde wel in één klap 78.000 mensen. Ter vergelijking: in een stad als Lelystad wonen ongeveer zoveel mensen.

Door de na-effecten van de bom werd het dodental bijna verdubbeld. Eind 1945 waren er ongeveer 140.000 mensen overleden.
Met het gooien van de atoombom wilde Amerika het einde van de Tweede Wereldoorlog bespoedigen. Gedurende de oorlog was in Amerika het zogenaamde Manhattan Project van start gegaan, een uitermate geheim project waarbij gewerkt werd aan de ontwikkeling van de atoombom.
Uranium

Little Boy explodeerde om kwart over acht ’s ochtends. De Japanse keizer Hirohito gaf zich hierna niet onmiddellijk over. Het duurde enkele dagen voor de normale communicatiemiddelen weer op gang kwamen en de gezaghebbers op de hoogte waren van de gevolgen van de bom. Die gevolgen waren enorm. En verslaggever van de Daily Express schreef kort na de aanval:
“De stad ziet eruit of er een geweldige stoomwals overheen is gegaan. Zo ver het oog reikt staat er geen gebouw meer overeind.”
In 2004 rondde Hiroshima een onderzoek af. Volgens de Japanse stad kostte Little Boy in totaal ruim 237.000 mensen het leven. Veel meer dus dan tot die tijd werd aangenomen.

Fat Man
Voor de Japanners zich hadden overgegeven gooiden de Amerikanen nog een bom. Drie dagen na de aanval op Hiroshima werd deze tweede atoombom op de Japanse stad Nagasaki geworpen. Deze bom kreeg de naam Fat Man. Aanvankelijk wilden de Amerikanen de bom op de stad Kokura gooien, maar door slecht weer werd uitgeweken naar Nagasaki.
Fat Man was 3,25 meter lang en met 4545 kilo zwaarder dan Little Boy. In de bom bevond zich een kern van plutonium-239. Vanwege het slechte weer kwam de bom niet precies boven de stad terecht. Dit zorgde ervoor dat er minder mensen overleden. Het dodental was desondanks toch kolossaal. 40.000 Japanners overleden direct. Kort na deze bom capituleerden de Japanners. Ze beseften dat tegen deze bom niet te vechten was.

Bijzonder, zeker in vergelijking met de situatie in het na-oorlogse Duitsland was dat de Japanse keizer en regering een actieve rol kregen toebedeeld bij het bereiken van deze doelen. Zij kwamen qua gezag echter wel ónder MacArthur te staan. Dit laatste had de Amerikaanse regering de generaal in een schrijven zeer duidelijk gemaakt:
“De bevoegdheden van de keizer en de Japanse regering de staat te besturen zijn ondergeschikt aan u als opperbevelhebber voor de geallieerde mogendheden. Gij zult uw gezag uitoefenen op de wijze als u goeddunkt voor de uitvoering van uw missie. Onze betrekkingen met Japan berusten niet op een overeenkomst, doch op onvoorwaardelijke overgave. Daar uw gezag absoluut is, behoeft gij aan de Japanners geen rekenschap af te leggen over de omvang daarvan. Het bestuur van Japan zal door de Japanse regering worden gevoerd in zoverre als een dergelijke regeling bevredigend werkt. Dit doet niets af aan uw recht zo nodig rechtstreeks op te treden.”

Straling
De atoombom leverde vier soorten straling op. Twee daarvan, de alfa- en bèta-stralingen, werden geabsorbeerd door de lucht en bereikten de aarde daarom niet. De stralingen die de aarde wel bereikten waren de gamma- en neutronenstraling. Schadelijke straling. Blootstelling aan deze straling leverde in veel gevallen binnen korte tijd de dood op. Personen die zich op grotere afstand van de straling bevonden kwamen er later toch ook mee in aanraking en stierven in veel gevallen ook. Diegenen die de straling wel overleefden hadden vaak te kampen met grote gezondheidsproblemen. Ook werden er in de periode na de atoombom in het gebied veel misvormde en gehandicapte kinderen geboren.
De atoombom door de ogen van een kind | animatie
Boek: Gen Barrevoets in Hiroshima: De Bom
Video over de aanval:
Bronnen ▼
– Onze jaren 45-70 – Deel 2 ‘Draaikolk Verre Oosten’, prof. dr. I. Lipschits