Fons Kockelmans werkte jarenlang in Den Haag als parlementair verslaggever en schreef o.m. het boek De Haagse Werkelijkheid. In oktober verscheen zijn nieuwe boek Van verzuiling tot versplintering. De Nederlandse politiek sinds de Nacht van Schmelzer.
Paul van der Lugt was op 6 mei 2002, de datum waarop de noodlottige verwikkelingen zich afspeelden, zendercoördinator van publieke omroep 3FM. Dit radiostation interviewde Fortuyn vlak voor hij op de parkeerplaats van het Media Park in Hilversum zijn bloedige einde vond.
Pim Fortuyn geldt als de godfather van het populisme in Nederland. Hem lukte het als eerste om deze politieke richting vaste voet aan de grond te geven. Hij had minimaal twee voorgangers. Zij faalden, waar hij slaagde. Waarom had Fortuyn wel succes?
Volgens journalist Frans Peeters werd koning Willem II door zijn zoon, op dat moment de kroonprins en later koning Willem III, doodgeschoten.
De eerste vrouw die zich partijleider (en landelijk lijsttrekker) mocht noemen, was Ria Beckers. Zij voerde de PPR (Politieke Partij Radicalen) aan, die in 1990 is opgegaan in GroenLinks.
Na het faliekant mislukken van Van Agt II (1981-1982), waaraan de PvdA deelnam, werd het duidelijk dat het tijdperk van Den Uyl erop zat. Hij mocht dan zeer geliefd zijn bij de linkse kiezer, hij begon op leeftijd te raken. Hij maakte hoe langer hoe meer een sleetse indruk en had wellicht ook onvoldoende voeling met de tekenen van de
Begin deze eeuw was de VVD een tamelijk zieltogend partijtje. Bij de verkiezingen van 2002, die uitmondden in een monsteroverwinning van de Lijst Pim Fortuyn, raakte ze 14 Kamerzetels kwijt. Partijleider Hans Dijkstal moest vertrekken.
Na de Tweede Wereldoorlog moest alles anders worden. Er diende een ‘doorbraak’ te komen: de geschillen tussen katholieken, protestanten, liberalen en socialisten golden als achterhaald. Na de vorming van één (progressieve) partij zou de vooroorlogse hokjesgeest snel verdwijnen.
Koningin Juliana zorgde enkele keren voor staatsrechtelijke problemen. Onder meer in de zaak rond oorlogsmisdadiger Willy Lages.
Victor Marijnen is vermoedelijk de minst bekende premier die Nederland na de Tweede Wereldoorlog heeft gehad. Zijn enige kabinet regeerde van 1963 tot 1965 en zal vooral in de herinnering blijven voortleven omdat het de omroepkwestie niet wist op te lossen.
Waren de jaren vijftig saai, sloom en duf? Dat beeld bestaat wel, maar meerdere historici hebben het al bijgesteld.
Anna de Waal was de eerste vrouw ooit die lid werd van een Nederlandse regering.
In 2001 verwierf Els Borst internationale bekendheid toen Nederland als eerste land ter wereld een ‘euthanasiewet’ invoerde.
Een kabinet dat uit dezelfde partijen bestaat als het vorige komt in de parlementaire geschiedenis niet zo vaak voor. Na de rooms-rode coalities van Willem Drees in de jaren vijftig gebeurde dat maar twee keer: Lubbers II en Kok (of Paars) II. Beide kabinetten waren geen doorslaand succes en ze kwamen voortijdig ten val.
Eigenlijk is er in de recente geschiedenis maar één voorbeeld van een partijleider die fractievoorzitter werd en zijn optreden een succes mocht noemen. Dat is VVD’er Frits Bolkestein. Nou ja, recent. Bolkestein was de nummer één van zijn partij van 1990 tot 1998, alweer een kwarteeuw geleden dus. Al die tijd fungeerde hij als fractieleider.
Op haar zeventiende antwoordde Máxima Zorreguieta in het jaarboek van haar school op de vraag welke ambities ze had: ‘Te veel om op te noemen.’ Máxima was uitermate streberig. Ze wilde hoe dan ook de top bereiken.
Des Indes is een chic hotel aan de Lange Voorhout in Den Haag. Het is ook de plek waar een groepje politici van PvdA, VVD en D66 in de jaren zeventig, tachtig en de vroege jaren negentig heimelijk samenkwamen om te praten over een regering zonder CDA. Ethische onderwerpen als abortus, euthanasie en het homohuwelijk, waarover de christendemocraten altijd zo
Familierelaties in de Nederlandse politiek komen voor. Niet zo vaak wellicht als in de Belgische, maar het zijn er toch behoorlijk wat.
In de zomer van 2020 deed het instituut voor internationale betrekkingen Clingendael onderzoek naar het Russisch imago in Nederland. Het ging te rade bij 23.000 landgenoten. Hieruit kwam naar voren dat 35 procent van de ondervraagden de Russen nog steeds als een bedreiging ziet, ook al is het communisme vervangen door de heerschappij van de alleen op papier democratische Vladimir
Het komt tegenwoordig nog maar zelden voor dat een politicus het verwijt krijgt te veel te drinken. De alcoholconsumptie in politiek Den Haag geeft daartoe weinig aanleiding. Enkele tientallen jaren geleden was dat heel anders. Op het Binnenhof werd het ene kelkje na het andere achterover gekieperd.
De Stadhoudersbrief, een brief die Bernhard in april 1942 volgens sommigen aan Adolf Hitler zou hebben geschreven. Hij bood daarin aan Gauleiter, ofwel ‘stadhouder’, van Nederland te worden als de Duitsers de bezetting van het land zouden staken.
Partijleiders bestaan formeel niet in Nederland, maar alle politieke partijen hebben iemand die de baas is en de grote lijnen uitzet. Vaak is dat de fractievoorzitter. Soms (zoals Mark Rutte bij de VVD of Jan Peter Balkenende bij het CDA) de premier. Soms ook (onder meer Wouter Bos bij de PvdA in de periode 2006-2010) de vicepremier.
