Wekelijks verschijnen er nieuwe geschiedenisboeken. Van lijvige studies tot publieksboeken en van naslagwerken tot historische strips.
Tonny Vos-Dahmen von Buchholz maakte na de oorlog naam als kinderboekenschrijfster. Tijdens de oorlog werkte ze als secretaresse voor NSB’er Meinoud Rost van Tonningen.
De sterrenhemel van drieduizend jaar geleden was in veel opzichten gelijk aan hoe we hem tegenwoordig zien, maar er waren verschillen.
Wekelijks verschijnen er nieuwe geschiedenisboeken. Van lijvige studies tot publieksboeken en van naslagwerken tot historische strips.
Het hondje Caesar week niet van de zijde van zijn baasje, koning Edward VII van Engeland. En na het overlijden van de koning zorgde het dier voor een rel.
Op 25 november is de Kultuurkamer een feit. De kranten melden prominent de verordening van de rijkscommissaris: wie kunst wil beoefenen, moet vanaf nu lid zijn van dit instituut.
Volgens journalist Frans Peeters werd koning Willem II door zijn zoon, op dat moment de kroonprins en later koning Willem III, doodgeschoten.
Wekelijks verschijnen er nieuwe geschiedenisboeken. Van lijvige studies tot publieksboeken en van naslagwerken tot historische strips.
Na een lang en onstuimig voortraject zijn Groningen, Haren en Ten Boer sinds 1 januari 2019 één gemeente. In 'Het verzet van Haren' wordt beschreven hoe (moeizaam) dit proces verliep.
Mei 1945. De oorlog is voorbij, maar niet voor de zeventienjarige Antje Buursma. Als dochter van een hooggeplaatste NSB’er zit ze gevangen in Kamp Westerbork.
Wekelijks verschijnen er nieuwe geschiedenisboeken. Van lijvige studies tot publieksboeken en van naslagwerken tot historische strips.
De beruchte Romeinse keizer Caligula werd in het jaar 41 vermoord. Wat weten we eigenlijk van deze keizer? Waarom werd hij gedood en was hij, zoals al eeuwen beweerd, daadwerkelijk een monster?
"Van het weinige dat er was, probeerden de koks aan het front met kunst- en vliegwerk nog iets te maken. En als er geen eten was, probeerde de manschappen iets te organiseren tot aan het gooien van een handgranaat in een vijver met vis aan toe."
De auteurs van de bundel 'De Huid van Cleopatra' gaan een heel eind mee in de kritiek dat het bonte interieur van de Oudheid in de afgelopen eeuwen is witgekalkt door Europese auteurs.
Wekelijks verschijnen er nieuwe geschiedenisboeken. Van lijvige studies tot publieksboeken en van naslagwerken tot historische strips.
Politieke springstof met een ongekende kracht. Die indruk blijft achter na lezing van de rapportage van twee juristen over Nederlandse militaire ‘excessen’ in Indonesië (voornamelijk Zuid-Celebes). Lang hebben kabinetten de documenten in een diepe la verborgen gehouden. Later waren ze beperkt toegankelijk voor wetenschappers. Nu kan het grote publiek er kennis van nemen.
Geen vogel heeft zo’n onheilspellende reputatie als de ‘grimmige, akelige vogel uit het donk’re schimmenheer’, zoals Edgar Allan Poe in ‘The Raven’ schreef. Geen vogel is de voorbije eeuwen zo zwartgemaakt, zo verjaagd en bejaagd als de raaf.
Dat we op twee benen zijn gaan lopen heeft enorme gevolgen gehad. Het was een proces dat enorm veel tijd vergde. Het ging dus niet van: ‘kom laten we eens op twee benen gaan lopen, wel zo handig.’ Er gingen miljoenen jaren mee heen en het ging letterlijk met vallen en opstaan.
De laatste jaren is het denken van Jean-Paul Sartre aan een opmars bezig. In een tijd waarin wetenschappelijk geïnspireerde filosofen de mens proberen te reduceren tot de natuurkundige werkelijkheid en postmoderne denkers de mens zien als speelbal van machtsverhoudingen, blijkt er ook behoefte aan een filosofie van de mens zelf.
De oorlog in Indonesië en het extreme geweld dat de Nederlandse troepen daarbij gebruikten, zijn lange tijd geen onderwerp geweest waarover in Nederland veel werd gesprokenen geschreven. Na het einde van de oorlog deed de regering veel moeite om discussies daarover uit de weg te gaan of zelfs in de kiem te smoren.
Afgelegen vuurtorens hebben iets mysterieus. Gelegen langs ruige baaien op de verste en meest desolate uithoeken op de wereld behoeden ze al eeuwenlang zeelieden voor rampen. Vuurtorenwachters zorgden er bij nacht en ontij voor dat de lamp bovenin hun toren brandend bleef, strijdend tegen de elementen én tegen eenzaamheid. Ze waakten, binnen de schimmige wereld tussen land en zee, als
