Tentoonstellingen bestonden in de achttiende eeuw nog niet. Wel was er een groot aantal verzamelaars van tekeningen en prenten. Geen verzamelingetjes maar flinke collecties van vaak duizenden bladen. De verzamelaars toonden graag hun collectie en bekeken met evenveel plezier die van anderen. Daarvoor was er de kunstbeschouwing.
De tentoonstelling De Romantische ziel is nog één maand te zien in Teylers Museum. Twee volken, één gevoel Laten we beginnen met de clichés. Die zijn er niet voor niets. Nederlanders zijn een nuchter volkje. ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.’ Koele kikkers in een rustig kikkerlandje dat zelden geconfronteerd wordt met extremen. Niet met politieke en
In de grote collectie tekeningen van Teylers Museum bevinden zich zo’n 75 schetsboeken van rond 1900 en ouder. Fascinerende boekjes, omdat we als het ware direct over de schouder van de kunstenaar meekijken. Er zijn kleine zakboekjes met vluchtige krabbels, grotere boeken met meer uitgewerkte tekeningen en samenhangende, losbladige series. De vroegste werken Het oudste werk is een anonieme reeks
![Gehoorzaal Teylers Museum, medaillon van Huygens]](https://historiek.net/wp-content/uploads-phistor1/2013/11/historiezucht-teylers.jpg)
In de negentiende eeuw raakte een groot publiek geïnteresseerd in de eigen geschiedenis. Steden richtten monumenten op om helden te vereren, musea openden hun deuren en er verschenen goedkope geschiedenisboekjes. Geschiedenis werd iets van de mensen zelf en er ontstond een hang naar het verleden. Marita Mathijsen beschrijft het ontwaken van dit historisch besef in haar boek Historiezucht. Naar aanleiding
Geen enkele kunstenaar is wereldwijd zo beroemd en geliefd als Rembrandt. Dat is niet altijd zo geweest. Hoort hij in zijn tijd tot de belangrijkste meesters, na zijn dood wordt hij vaak verguisd om zijn losse toets. In de negentiende eeuw slaat het beeld om en wordt zijn impressionistische stijl juist bewonderd. Rembrandt wordt verheerlijkt als nationale kunstheld. Hoogtepunt van
In de achttiende en negentiende eeuw werd het nauwkeurig natekenen van oude meesters als een aparte kunstvorm beschouwd. Men tekende vooral zeventiende-eeuwse landschapen van heel fijn en precies schilderende kunstenaars als Wouwerman en Berchem na. Dat Wybrand Hendriks, conservator van Teylers Museum vanaf 1785, koos voor de toen minder populaire Frans Hals is daarom opvallend, te meer daar hij ze
In de 35 jaar dat Wybrand Hendriks opzichter (een soort gastheer en conservator) was van het Kunstkabinet (1785-1820), legde hij de basis van de huidige tekeningencollectie van Teylers Museum. De voorwaarden waren daar dan ook wel naar. Hendriks had een goed oog voor kwaliteit en de Directeuren (bestuursleden) gaven hem een ruim budget.
