Beknopt is het boekje zeker: de recepten voor likeuren en siropen beslaan slechts twintig bladzijden. Het in Museum Meermanno bewaarde exemplaar is een tweede druk; van de eerste is een exemplaar in de bibliotheek van de Universiteit van Amsterdam. Het boekje bevat recepten voor bijvoorbeeld ‘orangje-liqueur’ en ‘brambozen-liqueur’, maar ook voor ‘siroopen van vrugten, die men wel gebruikt tot verfriszing’. Een voorbeeld (proberen voor eigen risico; een ‘mingelen’ of mengel is ca. 1,2 liter):
No. 3. ANYS-LIQUEUR.
Neemd ‘Alicants of Maagdeburger Anys-Zaad’: Wand [=Wast] het heel schoon en stoot het wat in stukken. Doed twee pond van dat Zaad in een Aarde Kan, met een pond beste Suiker. Giet daar dan op een Mingelen beste Brandewyn, of Genever: Stopt de Kan digt toe en zet het tweemaal vier-en twintig Ueren by het Vuer te trekken. Koud geworden zynde, giet het door een Wolle Doek en parst het schoon uit. In Fleszen gedaan zynde, zoo doed daar van zoo veel als gy goed vind in beste klaare Brandewyn, of Genever en gy zult zelf moeten bekennen dat het wonderbaarlyk goed is.
Achterin het boek maken de ‘uitgevers van het boekje, de erven van de weduwe Jacobus van Egmont, reclame voor drie andere van hun uitgaven, namelijk de vierde druk van De orange confiturier, de T’zaamen-spraak tusschen een mevrouw en confiturier en het Hand- of taafel-boekjen voor mevrouwen […] welke geneegen zyn tot het maaken van orange tabletten en allerley […] suikerwerk.
Aan de hand van de titels die in die lijst genoemd worden, kunnen we de ongedateerde Liqueurmaker iets nader dateren. Van de vierde druk van De orange confiturier is geen exemplaar bekend, maar de vijfde – ook gedrukt door de erven Van Egmont – is uit 1763. Van de T’zaamen-spraak verschenen verschillende uitgaven vanaf 1752, dus de Liqueurmaaker is van daarna. Het Hand- of taafel-boekjen verscheen zonder jaar van uitgave; dat helpt niet. We houden het op ‘midden achttiende eeuw’.
~ Erik Geleijns – Museum Meermanno
