Op 3 april 1860 vertrok de eerste rit van de Pony Express vanuit St. Joseph, Missouri. De beroemde verbinding waarbij ruiters post vervoerden van Missouri naar Californië werd ingesteld door de ondernemers William H. Russell, Alexander Majors en William B. Waddell.
Maar liefst zesentwintig keer per maand konden de ruiters poststukken heen en weer brengen. Daarvoor waren echter wel veel ruiters benodigd. De ruiters die dienst namen bij de Pony Express konden om de tien mijl gebruikmaken van een wisselstation. Hier werden de rijdieren verwisseld zodat er op volle kracht verder gereden kon worden. Het nieuws van de verkiezing van president Abraham Lincoln bereikte dankzij de snelle verbinding in zeven dagen en veertien uur San Francisco, een belangrijke stad aan de Amerikaanse westkust. Voor die tijd een absoluut record.

Orphans preferred
Werken voor de Pony Express was voor lang niet iedereen weggelegd. Vanwege de grote gevaren werd er specifiek gevraagd om jonge, moedige ruiters. In een beroemde advertentie probeerde men met de volgende tekst nieuwe ruiters te werven:
“Wanted: Young, skinny, wiry fellows not over eighteen. Must be expert riders, willing to risk death daily. Orphans preferred.” (Gezocht: Jonge, magere, pezige kerels niet ouder dan achttien. Moeten ervaren ruiters zijn, bereid om dagelijks de dood te riskeren. Liefst wezen.)
Iedere ruiter legde normaal gesproken tussen de 120 en 160 kilometer af voordat hij werd afgewisseld
Op 26 oktober 1861 werd het einde van de Pony Express aangekondigd. Twee dagen eerder was Salt Lake City via de transcontinentale telegraafdienst verbonden met Omaha, Nebraska en Sacramento. De koeriersdienst was financieel nooit echt een succes en hij bestond dus maar kort, maar hij spreekt bij veel mensen nog altijd tot de verbeelding.