Decreet van Rambouillet (1810)

Het Decreet van Rambouillet is de bepaling waarmee, tijdens de Bataafs-Franse Tijd, het Koninkrijk Holland ingelijfd werd bij het keizerrijk Frankrijk. Het decreet werd van kracht op 9 juli 1810.

Het Decreet van Rambouillet uit 1810 moet niet verward worden met het veel recenter gesloten Akkoord van Rambouillet uit 1999, dat een einde moest maken aan de Kosovo-oorlog. Dit akkoord werd echter afgewezen door Joegoslavië.

Motieven van Napoleon voor het Decreet van Rambouillet

In de jaren voor de uitvaardiging van het Decreet van Rambouillet, van 1806 tot 1810, waren de Nederlanden onderdeel van Koninkrijk Holland, met Lodewijk Napoleon als vorst. Onder druk van Napoleon Bonaparte trok Lodewijk Napoleon zich per 1 juli 1810 als koning terug. Napoleon was niet blij met het beleid van zijn broer. Lodewijk was niet streng genoeg, hield te weinig toezicht op de belastinginningen, de conscriptie liep niet en ook probeerden illegale handelaren het Continentaal Stelsel van Napoleon Bonaparte te omzeilen door illegale handel.

Bestuurlijke en juridische veranderingen vanaf 1810

Napoleon Bonaparte stelde Charles Fernand Lebrun – hertog van Plaisance – aan als Franse gouverneur-generaal of prins-stadhouder. Dit hield concreet in dat Lebrun de plaatsvervanger was van de Franse keizer in de Nederlanden. Samen met drie anderen bestuurde Lebrun de departementen van het ingelijfde Nederland. Een van de drie personen met wie hij het land bestuurde was Alexander Gogel, de voormalige minister van Financiën.

Na de inlijving door Frankrijk veranderde er veel in Nederland, vooral op juridisch gebied. Zo werden de Code Pénal en de Code Civil ingevoerd. Ook kwamen er vaste maten en gewichten en introduceerde het Franse gezag een Burgerlijke Stand. In 1811 werd de dienstplicht ingevoerd.

Het einde van een de inlijving (1813)

Nadat het Franse leger tijdens de Slag bij Leipzig (in oktober 1813) een grote nederlaag leed, trokken Franse legermachten zich terug uit de Nederlanden. Kort hierna, op 20 november 1813, riep een zogenoemd Voorlopig Bewind onder leiding van het ‘Driemanschap van 1813’ – Leopold van Limburg Stierum, Gijsbert Karel van Hogendorp en Adam van der Duyn van Maasdam – de onafhankelijkheid uit.

Meer context: De Bataafs-Franse Tijd in Nederland (1795-1813)
Lees ook: Het Continentaal Stelsel van Napoleon (1806-1813)
Boek: Het Franse Nederland: de inlijving 1810-1813 – J. Hallebeek

Bronnen ▼