Op hun botten van de twee vrouwen wordt onder meer DNA- en isotopenonderzoek uitgevoerd. De onderzoekers hopen zo meer te weten te komen over de herkomst van de vrouwen. Het onderzoek gaat nu van start en de resultaten zijn vanaf april te zien in een tentoonstelling over de toepassing van forensische technieken in de archeologie in het Archeologiehuis Zuid-Holland.
De Leidse universiteit voert sinds enkele jaren archeologisch onderzoek uit in het Oegstgeestse plangebied Nieuw Rhijngeest-Zuid. Hierbij tekenen zich de contouren af van een forse nederzetting met kadewerken aan de Oude Rijn, ontstaan vanaf de zesde eeuw na Christus.
Tijdens het onderzoek in 2012 trokken de graven van twee vrouwen uit de zevende eeuw de aandacht. Ze hadden bijzondere bijgiften meegekregen, de oudste van de twee zelfs een kralensnoer bestaande uit 71 kralen van glas, barnsteen en bergkristal. Ook zijn er aanwijzingen voor Europese contacten van de Oegstgeestenaren van die tijd.
Om te weten te komen waar de vrouwen vandaan komen, zal Lisette Kootker, onderzoekster aan de Vrije Universiteit Amsterdam, isotopenonderzoek uitvoeren aan de skeletresten van de vrouwen. Eveline Altena van het Forensisch Laboratorium voor DNA-onderzoek van het LUMC te Leiden tekent voor het DNA-onderdeel. Kootker:
‘Met het DNA-onderzoek kan hopelijk directe verwantschap (ouder-kind) worden aangetoond. Dit is interessant vanwege een eerder onderzocht kind uit dezelfde opgraving, waarvan ik heb vastgesteld dat het van niet-lokale komaf was. Onderzoek van isotopen, die door het lichaam bij leven uit de atmosfeer worden opgenomen, kan licht werpen op de regio waar de vrouwen zijn opgegroeid en op wat zij gegeten hebben.’
De resultaten van het onderzoek worden onthuld in een tentoonstelling over de toepassing van forensische technieken in de archeologie. Door middel van DNA-onderzoek, gezichtsreconstructies en isotopenonderzoek kunnen aan zowel oude als nieuwe vondsten spectaculaire ontdekkingen worden gedaan. Sommige voorouders krijgen letterlijk een gezicht en blijken niet zoveel te verschillen van de eenentwintigste-eeuwse mens.
