Linkse politieke partijen worden, met name door personen met een conservatieve of rechtse oriëntatie, wel eens wat schamper aangeduid als “de linkse kerk”. Hiermee worden linkse politici neergezet als een soort geloofsfanatici. Ze zouden, net als fanatieke gelovigen, zo overtuigd zijn van het eigen gelijk dat ze niet meer vatbaar zijn voor andere ideeën.
De term werd geïntroduceerd door de vermoorde politicus Pim Fortuyn, onder meer in zijn verzet tegen de Partij van de Arbeid, waar hij zelf overigens jarenlang lid van was. De politicus doelde met de term vooral op de progressieve culturele elite die in zijn ogen veel te bevoogdend optrad.
Met de negatieve aanduiding wordt vaak de suggestie gewekt dat linkse partijen zich moreel superieur voelen. En de uitgangspunten van dergelijke partijen zouden voor de leden een soort geloofsartikelen zijn. In het verleden werd de term vooral vaak gebruikt in debatten rond de multiculturele samenleving.
Bronnen ▼
-https://anw.ivdnt.org/article/de%20linkse%20kerk
-https://www.ensie.nl/woordenboek-van-populair-taalgebruik/linkse-kerk
-https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/het-naoorlogse-verzet-van-de-linkse-kerk~b3715ce3/
-https://neerlandistiek.nl/2021/12/de-kerk-onderweg-naar-een-deprecierend-achtervoegsel/
