Jacqueline Cochran – Amerikaanse piloot

De Amerikaanse piloot Jacqueline Cochran stond tijdens de Tweede Wereldoorlog aan het hoofd van de Women Airforce Service Pilots (WASP). De vrouwelijke leden van deze dienst testten vliegtuigen en leidden hulppiloten op. Cochran is daarnaast onder meer bekend omdat ze in 1953, als eerste vrouw ooit, met een vliegtuig door de geluidsbarrière vloog.

Jacqueline Cochran werd op 11 mei 1906 geboren in Florida, onder de naam Bessie Lee Pittman. Ze was de jongste van de vijf kinderen die haar ouders kregen. Het gezin had het niet breed en veel mogelijkheden om een opleiding te volgen waren er niet. Cochran beweerde later dat de armoede thuis zo groot was dat ze geadopteerd werd, maar in werkelijkheid bracht ze haar hele jeugd in het gezin van haar ouders door. Rond haar achtste verhuisde de familie Pittman naar Georgia. Jacqueline, toen nog Jackie genoemd, werkte daar in een katoenmolen.

Rond 1920 trouwde Jackie met Robert Cochran. Ze was toen dertien of veertien jaar oud. Uit dit huwelijk werd een zoon geboren, Robert. Deze overleed op vijfjarige leeftijd. Niet veel later strandde het huwelijk. Jackie bleef hierna wel de naam Cochran gebruiken, maar gebruikte vanaf die tijd als voornaam ‘Jacqueline’. In de jaren hierna werkte ze als schoonheidsspecialist in onder meer Montgomery en New York.

Carrière in de lucht

In 1932 nam de Amerikaanse vlieglessen. Drie weken later behaalde ze haar brevet als piloot. In de jaren hierna verdiepte ze zich steeds meer in de technische kanten van de vliegtuigindustrie en ze maakte naam als piloot. Zo nam ze in 1935 bijvoorbeeld als eerste vrouw deel aan de Bendix Transcontinental Air Race, een transcontinentale wedstrijd voor piloten. In 1937 werd ze derde in deze wedstrijd en een jaar later pakte ze de titel. In 1935 lanceerde Cochran verder een eigen cosmeticamerk: Jacqueline Cochran Cosmetics.

Van de jaren dertig tot de jaren zestig boekte Jacqueline Cochran hierna verschillende snelheidsrecords in de lucht. Memorabel is verder het feit dat ze in 1941 – als eerste vrouw ooit – met een bommenwerper over de Atlantische Oceaan vloog. In Groot-Brittannië trainde ze vervolgens vrouwen die hierna ingezet konden worden als piloot bij een Britse transportdienst. Na haar terugkeer in de Verenigde Staten wilde ze een soortgelijke organisatie op te zetten voor het opleiden van vrouwelijke hulppiloten. Ze slaagde erin het leger ervan te overtuigen dat als vrouwen het binnenlandse werk deden, mannen meer tijd hadden om zich te concentreren op hun missies. Cochran werd zelf in 1943 de eerste directeur van deze Women Airforce Service Pilots (WASP). Na de oprichting meldden zich ongeveer 25.000 vrouwen aan. Daarvan voltooiden er ongeveer duizend hun zes maanden durende training. De vrouwen van de WASP werkten tijdens de Tweede Wereldoorlog op honderdtwintig verschillende luchtmachtbases en vlogen in totaal bijna 100.000 kilometer in elk mogelijk militair toestel. Ze vervoerden ook militairen en onderdelen van onder meer de atoombommen.

Voor haar werk ontving Cochran in 1945, als eerste vrouwelijke burger, de Distinguished Service Medal, een hoge onderscheiding van het Amerikaanse leger. Gedurende de oorlog werkte de Amerikaanse ook nog enige tijd als verslaggever voor Liberty Magazine. In die hoedanigheid deed ze onder meer verslag van de overgave van de Japanse troepen op de Filipijnen.

Geluidsbarrière

In 1953 haalde de Amerikaanse het nieuws door in een F-86 gevechtsvliegtuig, als allereerste vrouw, door de geluidsbarrière te vliegen. Zes jaar eerder had haar landgenoot Chuck Yeager deze barrière voor het eerst geslecht.

Van 1959 tot 1963 was Cochran, weer als eerste vrouw, president van de internationale organisatie voor lucht- en ruimtevaart: de Fédération Aéronautique Internationale (FIA). De beroemde pilote overleed op 9 augustus 1980 na een hartaanval. Ze werd 73 jaar oud.

Boek: Jacqueline Cochran – Biography of a Pioneer Aviator

Bronnen ▼