1949: ‘Het bier is weer best’
Nederland is na de oorlog een land van matige drinkers. Zó matig, dat het Centraal Brouwerij Kantoor besluit dat er een campagne nodig is om de bierconsumptie te stimuleren. Het blijkt het begin te zijn van een flinke toename van het drankgebruik.
De alcoholconsumptie is nooit meer zo hoog geweest als rond de vorige eeuwwisseling, toen een groot deel van (mannelijk) Nederlandvrijwel constant in de lorum was door het nuttigen van voor onze begrippen onvoorstelbare hoeveelheden jenever. Op uitbetaaldag verdwenen halve weeklonen in de kroeg. Nog altijd bekend is het affiche van Johan Braakensiek waarop een meisje (ongetwijfeld tevergeefs) tracht haar vader uit het café te houden met de woorden ‘Ach vader! Niet meer!’ Op de achtergrond staat moeder te wenen. Zij weet wat haar tijdgenoten allang wisten: vader is onverbeterlijk. Het beeld van de drinkende vader bleek ook na de oorlog nog bruikbaar in de populaire muziek. In 1959 zette Mary Servaes, beter bekend als de Zangeres Zonder Naam, het levenslied ‘Ach vaderlief, toe drink niet meer’ op de plaat. Zij kreeg er haar eerste gouden single mee:
Ach vaderlief, toe drink niet meer
Ik vroeg ’t al zo menige keer
Want moesjelief huilt telkens weer
Ach vaderlief, toe drink niet meer
Onze generatie werd in nuchterheid verwekt. In de jaren direct na de oorlog daalde de alcoholconsumptie naar een dieptepunt. Datk wam wellicht voor een klein deel door het heersende arbeidsethos,maar vooral door de geringe verkrijgbaarheid en de hoge prijzen van alcoholhoudende dranken. Vooral met de consumptie van de eens zo gevreesde jenever ging het snel bergafwaarts. Het distillaat kreeg zijn allesoverheersende plek binnen de alcoholhoudende dranken nooit meer terug. Wat ooit een algemene volksdrank voor arm en rijk was,raakte in hoog tempo uit de gratie. Nog slechts in geringe hoeveelheden geconsumeerd, eindigde een van Nederlands befaamdste producten als een drankje voor oude mannen en, nog eerlozer, als ingrediënt voor slappe mixdrankjes met cola en 7UP.
‘Buckler, dat kent u toch wel? Dat is dat gereformeerde bier. Buckler-drinkers, daar heb ik een hekel aan. Van die lullen van een jaar of 40 die naast je in het café staan met hun auto-sleutels. Rot eens op, jongen, ik sta hier een beetje bezopen te worden. Ga weg gek! Ga in de kerk zuipen, idioot. Zuip dan niet, idioot!’
De verkoop van Buckler stortte in. In een laatste reddingspoging ver-hoogde Heineken het alcoholpercentage tot 0,5%, maar het mocht niet baten. Eind 1993 verdween Buckler voorgoed uit de Nederlandse schappen. Nog steeds is in Nederland geen alcoholarm (laat staan al-coholvrij) bier van de tap te krijgen, anders dan in een typisch bier-land als Duitsland. Het zou interessant zijn, na te gaan hoeveel verkeersdoden de publieksreactie op de conference van 1989 op haar geweten heeft.
~ Han Lörzing
Boek: Jaren van verandering – Han Lörzing