Dark
Light
Schaatsen een kleine sport?
Twee keer dit jaar kleurde het podium oranje. Op de 5000 meter en op de sprint. “Kunst!” roepen de critici smalend: “Schaatsen is een kleine sport.” Nu is het typisch Nederlands om je prestaties op deze manier af te doen. Maar hebben de critici gelijk? En wat betekent dat voor de sport? En waarom is langebaanschaatsen toch een olympische sport?
Kon’ki-klapy: de klapschaats op de Spelen
Schaatsers zijn een conservatief volkje. Het heeft immers lang geduurd voordat de klapschaats op de Spelen verscheen. Maar toen was het ook meteen gedaan met de vaste Noor. In Nagano 1998 werden op de klapschaats 32 nieuwe olympische records gereden en maar liefst acht nieuwe wereldrecords. De klapschaats is een feit, zouden de commentatoren zeggen.
Telefoontappen: het begin
De Nederlandse overheid behoort sowieso al decennia tot de wereldtop als het op het afluisteren van telefoongesprekken aankomt. De kiem daarvoor werd honderd jaar geleden gelegd in de Eerste Wereldoorlog.
Vrouwen op de Olympische Spelen
Het heeft lang geduurd voordat vrouwen volledig toegang kregen tot de Spelen. Het traject was lang en moeizaam en nog steeds niet helemaal afgerond. Vrouwen zijn niet van de ene op de andere dag toegelaten tot de competitie en onderweg waren veel hordes te nemen, om in sporttermen te blijven.
Piraten in de geschiedenis
Een Brits-Nederlandse vloot maakte in 1816 met snelvliegend rond ijzer een einde aan de (christen)slavernij en piratenactiviteiten van de Dey van Algiers. De Dey van Tunis hield het voor gezien zonder dat er kanonskogels vlogen. Zo ook de Dey van Tripoli, die het eerder al twee keer met de toen nog jonge Amerikaanse marine en vijfhonderd van haar mariniers aan
Olympische Spelen: het grote roze gebaar
Een roze driehoek op het shirt, een roze handschoen in de lucht. Veel toeschouwers wachten op het grote politieke gebaar van een Olympische atleet. Het IOC heeft al aangekondigd dat er strafmaatregelen volgen voor atleten die tijdens de wedstrijden en vooral op de prijsuitreikingen zo’n gebaar maken. En het is nog maar de vraag of we zo’n gebaar van de
De archeologische malaise
Eigenlijk is de publiciteitsgeilheid van de letterdames en -heren hemeltergend. Ik wil er niet elke keer weer over beginnen, maar het volgende geval kan ik u niet onthouden: Karel de Grote was echt lang. Dat blijkt namelijk uit de analyse van een van zijn botten. Ja duh. “Hij was breedgebouwd en fors, lang van postuur,” schrijft Karels biograaf Einhard, die
Andere Tijden, Andere Zeden
Kijkt u televisie? Dan wordt u bedonderd. Of het nu gaat om The Voice Kids of historische documentaires. Televisie draait nauwelijks om waarheidsvinding, maar om kijkcijfers en scoops. Ik weet dat, want ik heb meegewerkt aan een documentaire van Andere Tijden Sport (ATS).
Lippenstift voor een Holocaust-overlevende
De Holocaust was dusdanig nietsontziend dat het verhaal erover al snel vooral gaat over de grote aantallen. Bijvoorbeeld over de 1,3 miljoen mensen die naar Auschwitz werden gedeporteerd (en waarvan er 1,1 miljoen werden vermoord). Of over de 6 miljoen Joden die in totaal slachtoffer werden van de rassenwaan en over de 102.000 omgebrachte Nederlandse Joden. Of over de 1,5
Leeuw en stier
Ik heb altijd een lichte aarzeling als ik een boek over kunst in handen krijg. De auteurs lijken de schilderijen of sculpturen altijd te willen uitleggen, terwijl ik vaak helemaal niet hoef te weten wat het voorstelt. Is het mooi? Ik geniet en ben tevreden. Betekent het wat? Is niet het eerste wat ik wil weten.
Paarden en onmogelijke machines
Behalve een slimme en goed uitgedachte manier om paarden ordelijk en in groepen over een rivier heen te krijgen ziet het er ook bijzonder elegant uit. De knechten aan weerszijden hebben er duidelijk plezier in.
