Historiek
Op het glas is naast de voorstelling van de suikerplantage de tekst t welvaren van Siparipabo gegraveerd. De voorstellingen zijn deels gepolijst. Na de heropening van het hoofdgebouw van het Rijksmuseum krijgt het glas een belangrijke plaats in de opstelling van de achttiende eeuw. Hier zal onder meer het verhaal van de plantage-economie van Suriname verteld worden.
Het door het Rijksmuseum verworven glas is een zogenaamd ‘gelegenheidsglas’. Met dit soort glazen toastten plantage-eigenaren in Suriname of Europa op het welzijn van hun bezit, in dit geval de suikerplantage Siparipabo in Suriname.
De plantage Siparipabo wordt voor het eerst vermeld op een kaart uit 1686. Hij was gelegen aan de zogenaamde Commewijnerivier. Vermoedelijk werd het glas besteld door Catharina Marcus, eigenaresse van de plantage aan het begin van de achttiende eeuw.
De voorstelling op het glas blijkt te zijn gebaseerd op gravures uit het boek Beschryvinge van de volks-plantinge Zuriname uit 1718. Eén scène toont een rustende slavin onder een boom en een slaaf met een schop en een bundel suikerriet. De andere scène laat het huis van de planter, de suikermolen en de slavenhutten zien.
Eveline Sint Nicolaas, conservator Geschiedenis van het Rijksmuseum over het glas:
Toen ik het glas zag wist ik meteen dat het heel bijzonder is. Er zijn maar weinig glazen die verwijzen naar Surinaamse plantages en de combinatie met de prominent afgebeelde slaven bij de suikermolen, maakt het een bijzondere aanwinst. De voorstelling en tekst zetten je aan het denken. Waarom staat er ‘welvaren’? Dat effect heeft het hopelijk straks ook op de bezoekers. We hebben daarnaast maar weinig objecten in de collectie die de slavernij in de voormalige koloniën in beeld brengen.
Nederland ruilde Suriname in 1667 als kolonie tegen Nieuw-Amsterdam, het huidige New York. Vanaf dat moment brachten Nederlanders Afrikaanse mannen en vrouwen naar Suriname om daar te werken op de plantages. Toen Nederland in 1863 de slavernij afschafte, bevonden zich in de kolonie nog ongeveer 35.000 mensen in slavernij.
