Onze archieven staan bol van de spannende verhalen; van avontuurlijke reizen tot oorlogen, van geheime affaires tot kwajongensstreken. Wilhelmus Rooyakkers uit Volkel had het echter wel heel bont gemaakt. Een flinke ‘rusie’ inclusief steekpartij en uiteindelijk had hij ook een moord op zijn geweten. Duik mee in de dramatische geschiedenis van deze ruige rakker…
Wilhelmus Rooyakkers was geen lieverdje, zo blijkt meteen al uit zijn dossier. Op zaterdag 7 september 1803 krijgt de jongeman het meteen aan de stok met enkele andere jongelieden. Door tussenkomst van meerdere personen keert de rust even terug. Maar niet voor lang…
Krakende wonden
De bende trok van herberg naar menig huis in Volkel en liet een spoor van onrust achter. Op een gegeven moment kwam het tot een handgemeen tussen Rooyakkers en Peeter Vercampen. Hun vrienden voelden aan hun water dat dit niet goed zou aflopen en volgden hen ’tot op een kleine distantie’.
Dan opeens schiet de vlam in de pan. Wilhelmus grijpt Peeter vast en wanhopig probeert hij zich met een stok te verweren. Zijn belager overmeestert hem echter en brengt hem ook nog een gemene steekwond toe in zijn linkerarm.
Wilhelmus maakt zich uit de voeten maar opeens waren daar die vervelende vrienden van hem weer! Ze zien hem staan met de stok van Peeter nog in zijn (waarschijnlijk bebloede) handen. Hij spreekt één van de geschokte jongemannen als volgt aan:
Johannes! Ik heb Peer gestooken maar waar dat weete ik niet, maar ik stak erin dat het kraakte, hij zal er misschien welaan sterven. Maar maakt dat gij mij niet verraad, gij zult mij immers niet verklappen?
Fatale steekpartij
Gelukkig bleek Peeter later weliswaar gewond, maar niet vermoord in het veld te liggen. Diezelfde Johannes komt de schade met eigen ogen inspecteren. Na een tijdje lukt het Peeter om overeind te krabbelen en hij stelt voor:
Komt Helmus, het is laat genoeg. Laat ik u tuijs brengen en saamen van hiergaan. Peeter geeft wel aan eerst nog even zijn ‘gevoeg’ te moeten doen.
Je kunt het vervolg waarschijnlijk al raden. Terwijl Peeter rustig gehurkt zijn behoefte doet, valt Wilhelmus hem van achteren aan met zijn mes. De jongen valt voorover en heeft bitter geschreeuwd:
Helmus Helmus! Wat hebt gij mij gestooken, en wat heb ik uw tog misdaan?
Het zwaard…
Dit verhaal liep niet goed af voor Peeter Vercampen, maar ook niet voor Wilhelmus Rooyakkers. Deze jongeman, die bekend stond als ‘eenen slegten en gevaarlijken kerel’, werd uiteindelijk met het zwaard gestraft…
~ Lisette Kuijper – BHIC
