Tartarus – De hel in de Griekse mythologie

De Tartarus (Tartaros) is in de Griekse mythologie de benaming van de onderwereld en dan vooral voor het meest onplezierige deel daarvan, de hel. Wie het volgens de goden te bont had gemaakt, liep het risico naar dit gruwelijke deel van de onderwereld te worden verwezen. In deze goddelijke gevangenis wachtte de ongelukkige vaak een eeuwigdurende kwelling.

De Tartarus wordt beschouwd als een oergod. Hij werd geboren uit Chaos. Volgens de Griekse dichter Hesiodus, die in de achtste eeuw met zijn Theogonia probeerde orde te scheppen in de (onoverzichtelijke) Griekse godenwereld, bevond de Tartarus zich even ver van de aarde als de aarde verwijderd was van de hemel. Wie voor straf naar deze hel werd gestuurd, had dus weinig kans ooit nog terug te keren op aarde… De uitgang van de Tartarus werd bovendien goed bewaakt door zogeheten Erinyen (Furiën), drie wraakgodinnen die uit het bloed van de oergod Ouranos waren ontstaan. Hun haar bestond uit slangen en uit hun ogen droop bloed.

Straffen

De Tartarus kent verschillende bekende bewoners. Zoals Ixion die voor straf aan een vurig rad werd geketend dat voor eeuwig bleef ronddraaien. Of Sisyphus die er zijn beruchte Sisyfusarbeid verricht. Ook bekend is Tantalus, een zoon van Zeus die in ongenade viel en in de hel werd veroordeeld tot een eeuwigdurende kwelling. De oppergod Zeus sloot de Titanen op in de Tartarus nadat hij hen verslagen had.

Uit oermoeder Gaia en Tartarus werd de reus Typhon geboren. Hij werd op zijn beurt de vader van verschillende monsters, waaronder de driekoppige hellehond Cerberus en Chimaera.

Bronnen ▼