Kamp Westerbork was een doorgangskamp tijdens de Tweede Wereldoorlog. Vanuit het kamp werden 107.000 in Nederland wonende Joden, 245 Sinti en Roma en enkele tientallen verzetsmensen gedeporteerd naar kampen in Duitsland, Polen en Tsjechië. Het merendeel van hen overleefde de oorlog niet. Na de Tweede Wereldoorlog werd Kamp Westerbork een opvangkamp voor gerepatrieerden uit voormalig Nederlands-Indië. Hoofdartikel:Kamp Westerbork – Nederlands concentratiekampBoek:Als ik morgen niet op transport ga - Westerbork in beleving en herinnering
Het verzet heeft in 1943 en 1944 serieuze voorbereidingen getroffen om de bewoners uit kamp Westerbork te bevrijden en de transporten naar de vernietigingskampen te blokkeren.
Op zaterdag 11 april speelt het Drents Symfonie Orkest een historisch concert uit 1943 op het terrein van kamp Westerbork. In het museum van het Herinneringscentrum Kamp Westerbork is het programma van een ‘Konzert- und Operettenabend’ dat plaatsvond op 11 augustus 1943 te zien.
Op zondag 8 maart is de film Kindsoldaat van Hitler te zien in het Herinneringscentrum Kamp Westerbork; een documentaire over acteur, regisseur en scenarioschrijver Herbert Curiël (1927). Hij was kind van een NSB-er en wilde bij de SS.
Het Europees Erfgoedlabel is een initiatief van de Europese Unie en wijst locaties aan die een sleutelrol hebben gespeeld in Europa en de totstandkoming van de Europese Unie.
Erik Schip, oud-directeur van het Nationaal Historisch Museum, is niet te spreken over de glazen stolp die om de commandantswoning van Westerbork is gebouwd.
De NS blijkt tijdens de oorlog ook facturen naar de bezetter te hebben gestuurd voor het vervoer van ‘straffällige Juden’, die waren opgepakt omdat ze waren ondergedoken, terwijl toen (1944) al duidelijk was dat deze Joden hun dood tegemoet gingen.
De stenen liggen op de voormalige appèl-plaats van het kamp als monument voor diegenen die vanuit Westerbork werden weggevoerd en nooit meer terugkeerden.
Westerbork is een van de grootste vlekken op het tolerante nationale blazoen. Het duurde daarbij ook lang voor er iets aan de herinnering van het kamp en zijn geschiedenis werd gedaan.