In Wijn als een Romein, een reis naar de oorsprong van de wijn beschrijven Fik Meijer en Ilja Gort de geschiedenis van de wijn, van de oorsprong in de gebieden rond de Kaukasus via Griekenland tot (met name) de wijncultuur in Rome en de Romeinse wereld.
De wijze waarop de auteurs de ontwikkeling van wijn beschrijven, getuigt van veel kennis van zaken die uiterst toegankelijk is opgeschreven. De nadruk ligt, zoals de titel belooft, bij wijncultuur in de Romeinse wereld. Ik denk dat Gort en Meijer bij elkaar hebben weten te brengen wat er bekend is over de Romeinse wijngaarden, productiemethoden, de verschillende soorten wijn, het drinkgedrag en de verspreiding van de godendrank naar andere, meer noordelijke delen van het Romeinse Rijk, zoals Gallië en Germanië.
Algemene verhandeling
Waarom dan toch dat licht onbevredigde gevoel? Ik denk dat dit door de opbouw van het boek komt, waarin de algemene tekst is doorspekt met paragrafen van beide auteurs apart. Die van Meijer gaan vooral over de klassieke oudheid, Gort schrijft zijn stukjes meer over wijngerelateerde onderwerpen. En misschien wringt daar de schoen. Want lang niet al zijn paragrafen hebben een directe binding met het onderwerp, maar gaan over wijn vandaag de dag, zoals bijvoorbeeld over de beste drinktemperatuur, het beheren van een wijnkelder, slobberwijnen vs. kwaliteitswijnen, enzovoort. Allemaal stukjes die eigenlijk thuishoren in een meer algemene verhandeling over de ins en outs van wijn.
Desalniettemin is mijn conclusie: een boeiend en zeer lezenswaardig boek over een aansprekend onderwerp. Het leest als een trein, al zou die trein wat minder zijsporen mogen kiezen.
