De Abdij van Egmond is een benedictijnerabdij in Egmond-Binnen.
De Friese graaf Dirk I stichtte in het huidige Egmond-Binnen een klooster voor vrouwen. Dit kort nadat hij van de Westfrankische koning Karel de Eenvoudige in 922 de kerk van Egmond had gekregen. Hij liet het gebeente van Adelbert van Egmond opgraven en naar het klooster overbrengen. Graaf Dirk II wilde een abdij en rond 950 na Christus verhuisden de nonnen naar Bennebroek om plaats te maken voor Benedictijner monniken uit Gent. Zo ontstond de Sint-Adelbertusabdij of in de volksmond: de Abdij van Egmond.
Van de oprichting van de abdij weten we dankzij een miniatuur uit een tiende-eeuws evangeliehandschrift, nu in de Koninklijke Bibliotheek te Den Haag. De abdij van Egmond is de oudste abdij in Nederland.
Aan het einde van de elfde eeuw had de abdij een scriptorium, een schrijfkamer waar codices werden uitgeschreven. De monniken kopieerden en schreven teksten en boeken. Een van de belangrijkste boeken uit de middeleeuwen, de Egmondse annalen, werden in deze abdij rond 1100 geschreven. De producten van het scriptorium vormen nu een belangrijke geschiedenisbron over Nederland in de middeleeuwen.
Een andere belangrijke bijdrage van de monniken was het bouwen van dijken. De monniken beschermden de landerijen van de abdij van Egmond met dijken tegen overstromingen. De oudste dijk van de provincie Noord-Holland is de Limmer Zanddijk die loopt van de duinrand naar de daaraan parallel liggende strandwal met daarop Limmen, Heiloo en Alkmaar. De dijken dienden ook als verbindingswegen waar de hele bevolking profijt van had.
Plundering
Zwervende soldaten van Hendrik van Brederode plunderden de abdij in 1568. De abdij ging in 1573 ten onder. Om het oprukkende Spaanse leger geen kans te geven zich te verschansen in de abdij en het kasteel van de graaf van Egmond werden deze verwoest. Op bevel van Willem van Oranje klaarde Diederik van Sonoy samen met de Geuzen deze klus. De bezittingen van de abdij werden meegenomen. Met de opbrengst hiervan werd later de Universiteit van Leiden gefinancierd.
De ruïne van de Abdij van Egmond stond nog tot de sloop in 1800 in de weilanden van Egmond-Binnen. In 1935 werd een nieuw klooster gebouwd en bevolkt door Benedictijner monniken uit Oosterhout. Paus Pius XII verhief het klooster in 1950 tot abdij. De naam werd opnieuw Sint-Adelbertusabdij oftewel de Abdij van Egmond.
