Bespreking van het recent verschenen boek Het menselijke kwaad. Hannah Arendt, Adolf Eichmann en het oordelen over het kwaad (Boom:Amsterdam, 2020) van filosoof en jurist Klaas Rozemond.
Decennialang ging oud-journalist Harry van Wijnen dagelijks om met collega’s en vrienden die in de oorlog in het verzet hadden gezeten, iets waarover ze vrijwel nooit spraken.
De half-Joodse Femma was administratief ‘vol-Joods’ en werd in 1943 opgeroepen voor tewerkstelling, dus deportatie.
Van augustus tot december 1942 stopten 39 treinen uit Frankrijk, Nederland en België, die op weg waren naar Auschwitz, op het station van het Silezische stadje Cosel. Bijna tienduizend Joodse mannen en jongens werden hier geselecteerd. In kampen in Silezië verrichtten zij dwangarbeid, waarbij de overgrote meerderheid bezweek.
Als het in Nederland over de oorlog gaat, bedoelen we daarmee bijna altijd de Duitse bezetting. In zijn overzichtswerk komt historicus Peter Romijn tot een ander inzicht: onze ‘lange Tweede Wereldoorlog’, die begon met de Duitse inval in mei 1940, eindigde pas in de laatste dagen van 1949, met de soevereiniteitsoverdracht aan Indonesië.
Tijdens de Duitse bezetting kreeg de Nederlandse ambtenarij veel macht toebedeeld. De secretaris-generaal van het departement van Binnenlandse Zaken Frederiks vatte dat kernachtig samen: ‘Ik ben nu de koningin, de minister en de Staten-Generaal in één persoon verenigd.’
Bij Historiek vinden we dat geschiedenis niet alleen interessant maar ook relevant is. Ons motto: "Omdat we ook van gisteren zijn..."
Geschiedenis voor een breed publiek
