Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken in de periode 1949-1953: Dean Acheson. Democraat.
In 1933 werd Dean Acheson door president Franklin Delano Roosevelt benoemd tot staatssecretaris van Financiën. Acheson was een groot voorstander van Amerikaanse deelname aan de Tweede Wereldoorlog en werd in 1941 directeur-generaal van Buitenlandse Zaken. In die hoedanigheid werkte hij mee aan de voorbereidingen voor het Marshallplan en de Trumandoctrine.
Acheson bleef directeur-generaal van Buitenlandse Zaken tot hij in 1945 staatssecretaris van Buitenlandse Zaken werd, eerst onder minister James Byrnes en later onder George Marshall. In 1947 trad hij af als staatssecretaris.
Op 21 januari 1949 werd Acheson zelf minister van Buitenlandse Zaken onder Harry Truman. De nadruk van zijn beleid lag op de band met Europa. Hij was een groot voorstander van de NATO. Wat betreft het bestrijden van het communisme wilde Acheson geen ‘kruistocht’ beginnen. Zijn zogenaamde containment-politiek hield in dat het Sovjet-regime niet nodeloos geprovoceerd zou worden, maar dat slechts waar noodzakelijk lokaal tegenwicht geboden zou worden tegen de Sovjet-politiek. Wat veel rechtse Amerikaanse politici betreft pakte Acheson de communisten niet fel genoeg aan. Hij kreeg onder meer veel kritiek van de Amerikaans Republikeinse Senator Joseph McCarthy. Deze beweerde tijdens een toespraak in 1950 bijvoorbeeld een lijst te hebben met daarop 250 medewerkers van het ministerie van Buitenlandse Zaken die lid zouden zijn van de Communistische Partij van de Verenigde Staten.
Na zijn aftreden als minister van Buitenlandse Zaken in in 1953 werkte Acheson tot zijn dood in 1971 als advocaat. Hij schreef verschillende boeken waaronder Power and Diplomacy (1958), Morning and Noon (1965) en The Korean War (1971). Een bekende quote van Acheson is:
“Saaiheid is de eerste vereiste voor een staatsman. Dat is niet altijd eenvoudig.”
- Lees ook: Informatie over het Marshallplan
