Bij uitgeverij Nieuw Amsterdam verschijnt half november het boek Killing Kennedy van de hand van de Amerikaanse televisiepresentator Bill O’Reilly en auteur Martin Dugard. Het boek vertelt over het leven in Kennedy’s Witte Huis en over de moord op de president in november 1963. In Amerika verscheen het boek onder de titel Killing Kennedy. The End of Camelot. In overleg met de uitgever plaatsen we op Historiek een fragment uit het boek:
Voorpublicatie: Killing Kennedy
In Jackies ogen heeft het Witte Huis mythische proporties aangenomen – ze zal het later omschrijven als een ‘Amerikaans Camelot’. Daarmee doelt de First Lady op de Broadway-musical waarin Richard Burton de rol speelt van de legendarische koning Arthur, met de aanbiddelijke Julie Andrews als koningin Guinevere en Robert Goulet als sir Lancelot. Camelot vormt in het stuk een oase van idyllische gelukzaligheid in een koude, harde wereld. Steeds meer Amerikanen zijn het met Jackie eens dat het Witte Huis van de Kennedy’s even toverachtig is, en een bastion van idealisme in het hart van de Koude Oorlog.
Zelfs de president is gegrepen door Camelot. Vaak, zal Jackie later beamen, zet hij ’s avonds voor het slapengaan nog even de plaat met de muziek ervan op.
Maar Camelot heeft ook een donkere kant, een kant waar JFK’s beveiligingsagenten maar al te vertrouwd mee zijn.
Want Kennedy’s grote populariteit heeft ook een keerzijde. Het mag dan zo zijn dat 70 procent van de bevolking met JFK wegloopt, maar de overige 30 procent kan hem wel schieten. Dat Castro hem dood wenst, staat vast. Miami zit vol met door het Varkensbaai-debacle verbitterde Cubaanse ballingen die zinnen op wraak. In het Diepe Zuiden is de woede over het feit dat de president rassengelijkheid bevordert zo algemeen, dat zuidelijke Democraten stellen dat ze, als ze niet weggestemd willen worden, politiek gesproken maar één keus hebben, namelijk stevig stelling te blijven nemen tegen zijn binnenlands beleid.
Thuis in Washington is er de CIA, die helemaal niet blij is met geruchten dat JFK meer greep op de Dienst wil krijgen door Bobby Kennedy aan het hoofd ervan te zetten. In het Pentagon zitten heel wat generaals die Kennedy’s beoordelingsvermogen in twijfel trekken. De president heeft hardop gezegd dat hij de generaals in staat acht een poging te doen om hem af te zetten.
De maffia, ten slotte, waarmee Kennedy ooit zulke goede vrienden was dat bendeleider Sam Giancana JFK met Jack aansprak in plaats van met ‘Mr. President’, is boos dat Kennedy die jarenlange vriendschap vergeldt door Bobby en zijn ministerie van Justitie een heksenjacht tegen de organisatie te laten ontketenen. ‘We hebben ons uit de naad gewerkt voor hem,’ klaagt Giancana, ‘en nou laat hij zijn broer de honden op ons afsturen.’
JFK is zich ervan bewust dat hij vijanden heeft. Hij weet dat de dreiging blijft, hoe vaak hij ook ’s avonds de wereld buitensluit door de naald van zijn platenspeler te laten zakken voor een halfuurtje Camelot.
Als de Geheime Dienst al op de hoogte is van het bestaan van ene Lee Harvey Oswald, dan is dat in elk geval nergens terug te vinden.
Dat ze hem niet kennen is niet zo vreemd. Waarom zou de machtige Geheime Dienst een onbetekenende ex-marinier in Dallas, Texas in de gaten houden?
Oswald en Marina zijn weer samen. Telkens als ze elkaar hervinden, vlamt de erotiek op, ook deze keer. Marina Oswald is weer zwanger.
Hoe verschillend hun levens ook zijn, Jackie Kennedy en Marina Oswald hebben gemeen dat ze jonge vrouwen zijn in de eerste weken van een zwangerschap, waarin alles verandert. Jackie is uitgerekend in september, Marina in oktober. En er is nog iets wat ze delen: net als Jackie vindt Marina JFK een behoorlijk knappe man. Dat maakt haar labiele echtgenoot nog jaloerser dan hij van nature al is.
Lee Harvey Oswalds leven wordt bepaald door de wisselwerking van gedrevenheid en woede. Op 27 januari 1963, terwijl in de straten van Washington lange rijen mensen staan die de Mona Lisa willen zien, bestelt Oswald bij een postorderbedrijf voor 29,95 dollar een .38 Special revolver. Hij stopt een tientje in de bestelenvelop, de rest moet voldaan worden bij aflevering. Hij houdt zijn aankoop voor Marina verborgen door het wapen naar zijn postbus te laten sturen onder de schuilnaam A.J. Hidell.
Oswald heeft geen concrete plannen met de revolver. Niemand heeft hem met de dood bedreigd, en voorlopig is hij ook niet van plan om wie dan ook te doden. Hij vindt het gewoon een prettige gedachte om een wapen te bezitten – je weet maar nooit.
Januari verglijdt, en daarmee komt ook een eind aan het verblijf van de Mona Lisa in Washington, D.C. Op 4 februari wordt het doek onder al even strenge bewaking naar New York gereden, waar de Mona-manie nog wildere vormen aanneemt.
Januari was een fantastische maand voor de president en mevrouw Kennedy. Alle pracht en praal rond de Mona Lisa deden de benauwenis van de Koude Oorlog even bijna vergeten. Het presidentschap van Kennedy is twee jaar oud en heel de wereld weet dat John en Jackie het lot van Amerika in hun handen houden.
Dus misschien heeft Jackie Kennedy wel gelijk, en is dit inderdaad Camelot. Of op zijn minst ten dele. Voor haar bestaat de duistere kant van het sprookje niet – hoewel die er wel degelijk is.
Als Jackie aan Camelot denkt, gaan haar gedachten uit naar het laatste bedrijf, waarin koning Arthur zijn levenslust en hoop hervindt. Maar ze slaat geen acht op de rest van het verhaal. Camelot zit vol tragiek, onderlinge strijd en verraad. Er is dood en verderf. Voordat het doek definitief valt, heeft meer dan de helft van de Ridders van de Ronde Tafel het leven gelaten.
En koningin Guinevere, de heldin met wie Jackie zich zo sterk identificeert, eindigt alleen.
~ Bill O’Reilly & Martin Dugard
