De Olympische Spelen kende vroeger alleen een zomerversie. De Winterspelen die nu ook om de vier jaar gehouden worden vonden pas plaats vanaf 1924. In Zweden en Noorwegen zat men aan het begin van de twintigste eeuw helemaal niet te wachten op een wintereditie van de Olympische Spelen. Zweden had al haar eigen zogenaamde ‘Noordse Spelen’ en in Noorwegen werden de Holmenkollen-wedstrijden gehouden.
Winterweek in Chamonix
Ondanks het feit dat de Scandinaviërs eigenlijk niet zaten te wachten op een wintereditie van de Spelen, werd in 1921 tijdens een vergadering van het Internationaal Olympisch Comité (IOC) besloten dat er drie jaar later een winterweek zou worden gehouden in Chamonix-Mont-Blanc, een stad in het oosten van Frankrijk. Aan het evenement deden zestien landen mee. Nederland was niet vertegenwoordigd, hoewel er wel geschaatst werd. Naast losse afstanden (500, 1500, 5000 en 10.000 meter) werd er, anders dan bij later edities van de Winterspelen, ook gestreden om een allround-titel schaatsen. Deze medaille werd gewonnen door de Fin Clas Thunberg. Andere sporten die tijdens de winterweek werden beoefend waren:
- Kunstrijden
- Bobsleeën
- Curling
- Militaire patrouille
- Skisport
- Langlaufen
- Noordse combinatie
- Schansspringen
- IJshockey
Alleen aan het onderdeel kunstrijden namen ook vrouwen deel. Het allereerste ijshockeygoud werd met overmacht gewonnen door Canada. Van Tsjechië wonnen de ijshockeyers met maar liefst 30-0 en van Zwitserland met 33-0.
De winterweek in Chamonix bleek een groot succes en een jaar na het sportevenement (1925) werd het evenement met terugwerkende kracht benoemd tot eerste Olympische Winterspelen. Hiervoor werd een officiële stemming gehouden onder de leden van het IOC. Er waren slechts twee tegenstemmen en die kwamen opvallend genoeg vanuit Nederland.
