Het grote publiek maakte in 1959 voor het eerst kennis met Bernlef, pseudoniem van Hendrik Jan Marsman, toen hij vanuit Zweden enkele niet eerder gepubliceerde verhalen en gedichten inzond voor de Reina Prinsen Geerligsprijs.
Bernlef won de prijs en publiceerde niet lang hierna zijn eerste dichtbundel (Kokkels) en proza (Stenen spoelen).
In de jaren zestig vertaalde hij werk van Zweedse auteurs en recenseerde hij onder meer voor De Groene Amsterdammer, Het Parool, De Gids en Haagse Post.
De ontwikkeling van het oeuvre van Bernlef wordt vaak gekoppeld aan twee tijdschriften waaraan de schrijver verbonden was: Barbarber (1958-1971) en Raster (1977-1987).
“Meer dan een verhaal over dementie is Hersenschimmen een liefdesgeschiedenis, met een onvermijdelijk tragisch einde.”
Bernlef won verschillende prijzen. In 1984 werd zijn hele oeuvre bekroond met de Constantijn Huygensprijs. Voor de roman Publiek geheim (1987) kreeg hij de AKO Literatuurprijs en in 1994 werd hem de P.C. Hooftprijs toegekend voor zijn poëzie.
Uitgever Annette Portegies noemt de auteur in een verklaring “een geweldige schrijver” en een “lieve vriend”. Ze schrijft:
“We verliezen niet alleen een geweldige schrijver maar vooral ook een lieve vriend. Iemand bovendien die, vanuit de traditie van ons huis, meedacht over de toekomst van de uitgeverij, en die jonge schrijvers hielp en adviseerde. We zullen hem verschrikkelijk missen.”
De schrijver overleed maandag na een kortstondig ziekbed. Hij is 75 jaar geworden.
