Op het strand van Texel is voor het eerst een bot gevonden van een uitgestorven reuzenalk, een vogel die in de negentiende eeuw door toedoen van de mens uitstierf. Het stuk borstbeen werd in oktober gevonden door een Duitse toerist en blijkt duizenden jaren oud te zijn.
De reuzenalk, die ooit in het noordelijke deel van de Atlantische Oceaan leefde, werd vanwege zijn grootte en het onvermogen om te vliegen een gemakkelijke prooi voor jagers. In 1844 werden voor zover bekend de laatste twee exemplaren gedood op een afgelegen eiland bij IJsland. Het laatste ei dat toen werd geraapt is tegenwoordig te zien in Stromness, een dorp op de Orkney-eilanden in Schotland.Â
De vogel, die zo’n 75 centimeter groot was en circa 5 kilo woog, was nauw verwant aan andere zeevogels zoals alken en zeekoeten, maar had een uiterlijk dat ook enigszins doet denken aan een pinguïn. De wetenschappelijke naam van de vogel is Pinguinus impennis, wat ‘zonder vleugels’ of ‘zonder slagpennen’ betekent.
Het stuk borstbeen werd gevonden op het strand bij paal 21 en werd ter onderzoek naar natuurmuseum Ecomare gebracht. De uiteindelijke identificatie vond plaats in samenwerking met het Natuurhistorisch Museum Rotterdam en de Universiteit van Amsterdam. Vergelijking met een eerder in Nederland gevonden skelet bevestigde dat het om een reuzenalk ging.
In Nederland zijn vaker resten van de reuzenalk gevonden. Het botstuk komt uit de Noordzee en is vermoedelijk tijdens het opspuiten van zand op het strand terechtgekomen. Onderzoekers weten nog niet precies hoe oud het exact bot is. De ouderdom van het bot wordt momenteel geschat tussen de 2000 en 10.000 jaar. In deze periode, het Holoceen, overwinterde de reuzenalk in onze contreien. Bij gebrek aan rotsen konden ze hier niet broeden, maar er was wel voldoende vis om te eten.
